Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις
18-01-2012. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «Επείγουσες ρυθμίσεις που αφορούν την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012– 2015».
………….
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να θέσω δύο ζητήματα αρχής, μολονότι συζητάμε επί των άρθρων, τα οποία προέκυψαν από την εξέλιξη της συζήτησης και από την παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου: Πρώτον, όταν το πρωί μιλώντας επί της αρχής έλεγα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νόμο «φρουτιέρα» κατά το ρωμαϊκό δίκαιο της παρακμής και όταν έλεγα ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που βρίσκονται πλίνθοι, λίθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, φαίνεται ότι ήμουν ιδιαιτέρως αισιόδοξος. Διότι δεν είχα παρακολουθήσει την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα από τροπολογίες επί τροπολογιών από Υπουργούς, οι οποίοι παρελαύνουν και τροποποιούν την προηγούμενη τροποποίηση, σε ένα νομοσχέδιο του οποίου δεν ξέρουμε όχι μόνο την αρχή, όπως φαινόταν από την κατάθεσή του, αλλά ούτε αυτήν την ώρα που βρισκόμαστε προ της ψήφισης των άρθρων, το τελικό περιεχόμενο των άρθρων αυτών. Δεν είναι τρόπος νομοθέτησης αυτός, κύριε Πρόεδρε. Είναι ευτελισμός της Βουλής, ως βουλευομένου οργάνου. Είναι ευτελισμός των ίδιων των Βουλευτών και τελικά ευτελισμός της ίδιας της δημοκρατίας. Αυτό είμαι υποχρεωμένος να το καταγγείλω, γιατί δεν το έχω ζήσει ποτέ στα δεκαέξι χρόνια που βρίσκομαι στην Αίθουσα.
Λυπούμαι πολύ, αλλά καμία έκτακτη περίσταση δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους νομοθέτηση. Κάτι σοβαρό συμβαίνει, το οποίο υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια του κοινοβουλευτικού μας συστήματος και του ρόλου της Βουλής. Ιδού τα έδρανα! Αν τα έδρανα είναι αδειανά αυτήν τη στιγμή, δεν οφείλεται στην αβελτηρία των Βουλευτών, αλλά στο ότι είναι αδύνατο να νομοθετούν υπό αυτές τις συνθήκες. Και είναι υπεύθυνοι -και είμαστε υπεύθυνοι- αυτοί που νομοθετούν υπ’ αυτούς τους όρους για το τι συμβαίνει στη Βουλή αυτές τις κρίσιμες ώρες, που θα έπρεπε να είναι ο πυλώνας στήριξης των δημοκρατικών θεσμών μέσα στην κρίση, για να μην μετατρέψουμε την κρίση αυτή από οικονομική, σε κρίση θεσμών και σε κρίση δημοκρατίας.