Αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι πιο αξιόπιστες στοιχηματικες εταιριες στον κόσμο τότε μπορείτε να διαβάσετε τις πιο έγκυρες αξιολογήσεις για εταιριες στοιχηματων με πολλές πληροφορίες για υπηρεσίες και τα στοιχηματικά μπόνους εγγραφής που δίνουν. Δείτε τη σελίδα και συλλέξτε τις δυνατές γνώσεις για να επιβιώσετε στο χώρο του διαδικτυακού παιχνιδιού.














Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις

9-11-2012. Αγόρευση κ. Προκόπη Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2013».
…………….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): … Ο κ. Παυλόπουλος έχει το λόγο για επτά λεπτά.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπερψηφίζω τον Προϋπολογισμό. Πλην όμως θα ήθελα να τονίσω πως οφείλω και στον εαυτό μου, αλλά γενικότερα στη συγκυρία, την εξής επισήμανση, η οποία δεν αφορά τόσο πολύ το Κοινοβούλιο και εμάς.

Αυτή η επισήμανση, κύριε Υπουργέ, αφορά πρωτίστως τους εταίρους μας, αφορά γενικώς την Ευρώπη. Και νομίζω ότι είναι όχι απλώς δικαίωμα αλλά χρέος του κάθε Βουλευτή αυτές τις κρίσιμες ώρες να απευθύνεται στους εταίρους μας. Και να απευθύνεται ακριβώς για να στηρίξουμε την προσπάθεια, την οποία κάνετε και την οποία οφείλετε να συνεχίσετε. Γιατί η προσπάθεια δεν τελείωσε. Η προσπάθεια πρέπει να συνεχισθεί στο πλαίσιο πια μιας άλλης διαπραγμάτευσης, η οποία σχετίζεται με την πλήρη αλλαγή πολιτικής της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Ελλάδα και στις χώρες εκείνες, οι οποίες έχουν μπει υπό τα «καυδιανά δίκρανα» της μνημονιακής πολιτικής. Οφείλουν στις χώρες αυτές την αναπτυξιακή «ανάσα», η οποία είναι πλέον «ανάσα» ολόκληρης της Ευρώπης.

Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτός ο προϋπολογισμός, κύριε Υπουργέ, ως προς τους στόχους που έχουν τεθεί πρέπει να πετύχει. Αν δεν πετύχει ως προς τους στόχους αυτούς, είναι σαφές ότι η ελληνική οικονομία θα εκτροχιασθεί, η κοινωνία θα εκραγεί. Οφείλουμε να πούμε ότι αυτή η έκρηξη -και οφείλουμε να το τονίσουμε στους εταίρους μας- δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.

Και οφείλουμε να τους το πούμε αυτό περισσότερο, γιατί το ότι φθάσαμε έως εδώ ως χώρα δεν είναι μόνο δική μας ευθύνη, είναι και ευθύνη δική τους. Όλοι ξέρουμε πώς φθάσαμε έως εδώ.

Πρώτον, φθάσαμε έως εδώ με απόλυτη ευθύνη της Κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία οδήγησε την Ελλάδα στο μνημόνιο.

 

Δεύτερον, δεν διαπραγματεύθηκε το μνημόνιο, σε σημείο μάλιστα που να υπάρχουν Υπουργοί της τότε Κυβέρνησης που δεν το διάβασαν κι έχουν το πολιτικό θράσος να κουνούν το δάκτυλο ακόμα και σήμερα, θέλοντας να διεκδικήσουν «δάφνες διακυβέρνησης» για το μέλλον.

Τρίτον, η κυβέρνηση Παπανδρέου και η κυβέρνηση Παπαδήμου στη συνέχεια -τα έχω ξαναπεί από αυτό εδώ το βήμα- τα ελάχιστα σημεία του μνημονίου -ή περισσότερα κατά ορισμένους- τα οποία ήταν ανέξοδα και έπρεπε να γίνουν -και θα μπορούσαν να έχουν γίνει και χωρίς μνημόνιο, η Κυβέρνηση Καραμανλή τα είχε άλλωστε δρομολογήσει- δεν τα εφήρμοσε διόλου. Για να φθάσουμε στο σημείο οι στόχοι του μνημονίου να εφαρμόζονται μόνο πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Αυτή είναι η τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου και της κυβέρνησης Παπαδήμου. Φέρουν, όμως, άλλη τόση ευθύνη και οι εταίροι μας και δανειστές μας, η τρόικα. Φέρουν ευθύνη, γιατί έκαναν το τραγικό λάθος να πιστεύουν όταν ήρθε η ώρα να μπει η Ελλάδα στο μνημόνιο στοχευμένα με απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου την εποχή εκείνη, ότι η Ελλάδα αποτελούσε κάτι το «μοναδικό», ότι δεν θα ήταν κάτι το οποίο θα συνέβαινε και με άλλα κράτη με την πολιτική την οποία ακολουθούσε, αυτήν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθούσε η Ευρωζώνη.

Αντιμετώπισαν, λοιπόν, την Ελλάδα εκείνη τη στιγμή σαν κάτι το οποίο μπορούσε εύκολα να αντιμετωπισθεί. Γιατί και ο πρώτος μηχανισμός, αυτός ο αμήχανος μηχανισμός, που στηρίχθηκε πάνω στον EFSM και στον EFSF, ήταν παντελώς ανεπαρκής, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Και δεν είναι βέβαιο ακόμα αν ο ESM -η οριστική κατάληξη τον ερχόμενο Ιούνιο- θα είναι έτοιμος και επαρκής.

Έτσι, λοιπόν, δεν όρθωσαν το τείχος απέναντι στη βουλιμία των αγορών που έπρεπε να ορθώσουν. Και αφού δεν το όρθωσαν, στη συνέχεια επέβαλαν μια μνημονιακή πολιτική -γιατί η πολιτική που δεν διαπραγματεύθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν επιλογή της τρόικας- η οποία ήταν η εντελώς λάθος συνταγή για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Δεν τα λέω τώρα, τα έχουμε πει από τότε. Ο πρώτος που τα είπε ήταν ο κ. Σαμαράς -και πόσο δίκιο είχε- ήδη από τον Ιούλιο του 2010.

Είπε τότε ότι αυτή η πολιτική είναι παιδαριώδης οικονομικά. Δεν υπάρχει σοβαρός οικονομολόγος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οιασδήποτε τάσης -εκτός από κάτι υπολείμματα του νεοφιλελευθερισμού- που να πιστεύει τέτοιες πολιτικές, οι οποίες είναι εγκαταλελειμμένες πριν από την κρίση του «κραχ» του 1929. Δηλαδή πριν εμφανισθεί η κεϋνσιανή πολιτική του κρατικού παρεμβατισμού για να αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα. Από τότε είναι εγκαταλειμμένες. Είναι πολιτικές που στηρίζονται στις αφελείς πραγματικά απόψεις, οι οποίες λένε «ξέρετε, μπορούμε να παίξουμε με τα επιτόκια για να ευνοήσουμε τις επενδύσεις, ξέρετε, εάν μειώσουμε τους μισθούς, τότε από εκεί και πέρα θα έχουμε ανταγωνιστικότητα και περισσότερες θέσεις εργασίας»! Αυτά έχουν εγκαταλειφθεί τόσα χρόνια. Γιατί αυτό μπορεί να λειτουργήσει σε συνθήκες ανάπτυξης για να ενισχύσει την ανάπτυξη -αν αυτό γίνεται- όχι σε περιόδους ύφεσης. Είναι αυτοί οι πειραματισμοί οι οποίοι οδήγησαν εδώ που οδήγησαν μαζί με την τραγωδία της πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου.

Άρα, φέρουν ευθύνη για το ότι η Ελλάδα έφθασε εδώ. Φέρουν ευθύνη, γιατί και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφθασαν εδώ, όπως είναι παραδείγματος χάριν η Πορτογαλία και όπως θα γίνει με την Ισπανία, όπως θα γίνει με την Ιταλία. Πρέπει να αντιληφθούν οι εταίροι μας και δανειστές μας ότι αυτό που συμβαίνει με την Ελλάδα σε όλη την πορεία θα συμβεί γενικευμένα. Και το τονίζω ότι η ελληνική έκρηξη θα είναι ευρωπαϊκή έκρηξη. Άρα, οφείλουμε να τους τονίσουμε ότι έναντι της Ελλάδος και έναντι της Ευρώπης πρέπει να υπάρξει μία μεγάλη στροφή. Η στροφή πρέπει να γίνει εδώ και τώρα, ίσως στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής. Αλλαγή πολιτικής σε ό,τι αφορά την αναπτυξιακή -το τονίζω- «ανάσα» που οφείλουν στην Ελλάδα, στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αρκεί να δώσουν τη δόση, την οποία την οφείλουν άλλωστε στον ελληνικό λαό. Διότι τα μέτρα που ψηφίσαμε, κύριε Υπουργέ, τα ψηφίσαμε γιατί αυτός ήταν ο όρος που μας είχαν θέσει. Οφείλουν λοιπόν τώρα να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους. Αλλά το ξανατονίζω, δεν αρκεί αυτό.

Δεν αρκεί η δόση. Γιατί εάν μας αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο είναι σαν να θεωρούν ότι είμαστε «δημοσιονομικά εξαρτημένοι». Πρέπει «να πάρουμε τη δόση μας». Η απεξάρτηση, όμως, τότε δεν επέρχεται. Μας οφείλουν την απεξάρτηση από τη δημοσιονομική εξάρτηση, που δεν ήταν μόνο ευθύνη των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά ήταν και δική τους ευθύνη λόγω της λάθος πολιτικής, την οποία επέλεξαν.

Άρα, λοιπόν, οφείλουμε να το διεκδικήσουμε αυτό. Θα είμαστε δίπλα και σε σας και στον Πρωθυπουργό, όταν θα το διεκδικείτε τον επόμενο καιρό. Και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνετε. Γιατί ο κ. Σαμαράς έχει πει ότι πρέπει αμέσως μετά να υπάρξει αυτή η αναπτυξιακή «ανάσα».

Θέλω να πω κάτι, κύριε Υπουργέ, και θα το πω και σε όλους τους συναδέλφους: Αυτή η διεκδίκηση της Ελλάδας δεν είναι μόνο για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, ο οποίος υπέστη και υφίσταται αυτά που υφίσταται αυτή η διεκδίκηση είναι και για την ίδια την Ευρώπη. Εμείς οι καθημαγμένοι λαοί μιας απαράδεκτης οικονομικής πολιτικής που μέχρι τώρα απέτυχε, είμαστε περισσότερο εκείνοι που μπορούμε και πρέπει να υπερασπισθούμε το ευρωπαϊκό ιδεώδες, το οποίο δεν το υπηρετούν σήμερα εκείνοι, οι οποίοι ηγούνται της Ευρώπης. Εμείς θα υπερασπισθούμε τα αγαθά και τα ιδανικά, τα οποία εκφράζει η ίδια η σημαία, η «αστερόεσσα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αστέρια της εκφράζουν την αλληλεγγύη και την αρμονία. Εμείς είμαστε εκείνοι που μπορούμε να το καταλάβουμε περισσότερο. Εμείς μπορούμε να το νιώσουμε περισσότερο, οι λαοί που υποφέρουμε για να μπορέσουμε να επαναφέρουμε την Ευρώπη στα αγαθά και τα ιδεώδη -το τονίζω- για τα οποία γεννήθηκε και τα οποία πρέπει να υπηρετήσει.

Άρα, αυτές οι φωνές ενωμένες, έστω και μέσα από διαφορετικές απόψεις που μπορεί να υπάρχουν εδώ, είναι μια κραυγή αγωνίας για την ίδια την Ευρώπη. Πρώτα βέβαια για την Ελλάδα, ύστερα για την Ευρώπη. Τονίζω, όμως, κύριε Υπουργέ, σ’ αυτήν την προσπάθεια, την οποία είμαι βέβαιος ότι και εσείς και ο Πρωθυπουργός θα συνεχίσετε, θα είμαστε δίπλα σας. Αυτή την κραυγή αγωνίας πρέπει να την αντιληφθεί τούτη τη στιγμή η Ευρώπη και πρέπει και η ίδια να αναλάβει τις ευθύνες της.

Ευχαριστώ πολύ.

 


[1] Σελ. 4341, http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/ es20121109_1.pdf