Τοποθέτηση κ. Π. Παυλόπουλου στις προτάσεις της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας
της Βουλής για αλλαγές στον νόμο περί ευθύνης υπουργών,
στο περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" και στη δημοσιογράφο κυρία Άννα Δόλλαρη,
τ. 63, 30/12/2010, σ. 53

1] Πως κρίνετε την πρόταση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, για τη σύσταση ενός γνωμοδοτικού συμβουλίου, που θα αξιολογεί τα στοιχεία που αφορούν ευθύνες υπουργών μεταξύ του σταδίου της Εξεταστικής Επιτροπής και της Προκαταρκτικής;

 Ένα τέτοιο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, αποτελούμενο αμιγώς από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, εμφανίζεται, prima facie, χρήσιμος θεσμός. Υπενθυμίζω, για να είμαι συνεπής με την πολιτική πραγματικότητα, ότι είχε προταθεί, στο πλαίσιο των εργασιών της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, από τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ως Βουλευτή τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Επισημαίνω ότι εμφανίζεται ως χρήσιμος θεσμός για τον εξής, ιδίως, λόγο: Η ανεύθυνη –έως προκλητική- πρακτική του ΠΑΣΟΚ σήμερα, που οδηγεί στην Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης Υπουργούς της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με προειλημμένες αποφάσεις, χωρίς κανένα στοιχείο και με μόνο σκοπό την κατασυκοφάντησή τους και την πολιτική τους εξόντωση, πρέπει, επιτέλους, να βρει ένα θεσμικό ανάχωμα. 

 Υπό διαφορετική εκδοχή, πλήττεται η ίδια η ουσία του Κοινοβουλευτισμού.  Θέλω να πιστεύω ότι το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, με αμιγώς δικαστική σύνθεση, μπορεί να φράξει το δρόμο σε τέτοιες ανεύθυνες πολιτικές και προκλητικές σκοπιμότητες.  Θεωρώ όμως χρέος μου να επισημάνω, από θεσμική άποψη, ότι αυτό το εγχείρημα κινείται, πραγματικά, στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας.  Συγκεκριμένα, το άρθρο 86 του Συντάγματος, που αφορά την ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών, δεν προβλέπει ρητώς τη δυνατότητα σύστασης ενός τέτοιου Γνωμοδοτικού Συμβουλίου.  A fortiori, το ίδιο ισχύει και για τον Κανονισμό της Βουλής.  Πιστεύω όμως ότι, υπό τα σημερινά δεδομένα και μέσα στο πολιτικό σκηνικό που περιέγραψα, αγγίζοντας τα όρια της συνταγματικής ερμηνείας, μπορούμε να δεχθούμε την ως άνω θεσμική πρωτοβουλία.

 2]Πού στοχεύει κατά την εκτίμησή σας μία τέτοια πρωτοβουλία; Θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στην απονομή της δικαιοσύνης και στα πολιτικά πρόσωπα; 

Τόνισα ήδη ότι η πρωτοβουλία αυτή έχει ένα και μόνο στόχο:  Την αποκατάσταση της τιμής του πολιτικού κόσμου μέσα, δυστυχώς, από το κλίμα που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ –τόσο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση όσο και, ιδίως, ως Κυβέρνηση-  με το να στρέφεται, από ακρίτως έως συκοφαντικώς, εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων.  Και τούτο διότι έχουμε ζήσει -και ζούμε συνεχώς- την τακτική του ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να συντηρήσει το μύθο «σκανδάλων» που δεν υπήρξαν αλλά που το εξυπηρέτησαν πριν από τις εκλογές για να γίνει Κυβέρνηση και, μετά τις εκλογές, για να δικαιολογήσει τα εγκληματικά λάθη του ως προς την κατάσταση στην οποία οδήγησε τον Τόπο και την κοινωνία μας.  Όπως έχουν τα πράγματα θεωρώ –και το πρότεινα και με αφορμή την έκδοση του βιβλίου μου «Η Αναθεώρηση του Συντάγματος» -ότι η λύση την οποία πρέπει ν’ ακολουθήσουμε είναι μία και μόνη, όσο και αν αυτή είναι ενδεχόμενο να δυσχεράνει τη δυνατότητα των Κυβερνήσεων να παίρνουν αποφάσεις, όταν και όπως επιβάλλεται: Είναι πλέον ανάγκη, στην προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος ν’ αλλάξουμε άρδην τις διατάξεις περί ευθύνης Υπουργών.  Και, συγκεκριμένα, πρέπει ν’ αναθεωρηθεί το άρθρο 86 του Συντάγματος ώστε η αποσβεστική προθεσμία ως προς την ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών να εκλείψει.  Και να εξομοιωθεί, κατά το δυνατόν, αυτή η ευθύνη με την ευθύνη που έχει ο κάθε πολίτης όταν διαπράττει εγκληματική ενέργεια.  Με απλές λέξεις η προσφορότερη λύση, στο πλαίσιο της προσεχούς αναθεώρησης, θα ήταν να προσεγγίσει, ως προς την αρμοδιότητα της Βουλής, ο θεσμός της ευθύνης αυτής το καθεστώς της άρσης της ασυλίας των Βουλευτών. Έτσι ώστε τα μέλη της Κυβέρνησης και οι Υφυπουργοί να υπάγονται, ύστερα από μια τέτοια άρση, στους κανόνες του ποινικού νόμου και της ποινικής δικονομίας που ισχύουν για κάθε πολίτη.