ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ:
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η «ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ» ΤΟΥ ΔΟΤΗ
στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ" της 23/5/2011, σελ. 16-17
Διχάζει βαθύτατα τόσο την, υπό την ευρεία του όρου έννοια, επιστημονική κοινότητα όσο και το κοινωνικό σύνολο γενικότερα ενδεχόμενη θεσμοθέτηση της δυνατότητας αφαίρεσης, μετά θάνατον, οργάνων από υποψήφιο δότη με βάση την «εικαζόμενη συναίνεσή του», όπως προβλέπει, κατ’ αποτέλεσμα, το σχέδιο νόμου «Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων και άλλες διατάξεις». Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, και υπό τις λοιπές καθοριζόμενες προϋποθέσεις, συνάγεται «εικαζόμενη συναίνεση» του θανόντος για δωρεά των οργάνων του εφόσον δεν είχε αντιταχθεί σ’ αυτό όσο ζούσε. Αφήνω κατά μέρος τον προβληματισμό ως προς τις, πραγματικά, τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις –ιδίως δημιουργία κυκλωμάτων, εμπόριο οργάνων κ.λπ- που θα μπορούσε να συνεπάγεται η καθιέρωση μιας τέτοιας «καινοτομίας». Οι σκέψεις που εκθέτω είναι αφιερωμένες αποκλειστικώς στην, κατά τη γνώμη μου, ευθεία αντίθεση των προαναφερόμενων περί «εικαζόμενης συναίνεσης» ρυθμίσεων προς συγκεκριμένες κορυφαίες -ως μη αναθεωρητέες κατά το άρθρο 110 παρ. 1- διατάξεις του Συντάγματος.
I. Γίνεται καθολικώς δεκτό, τόσο στη θεωρία όσο και στην νομολογία, ότι το Σύνταγμά μας είναι ανθρωποκεντρικό. Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος των διατάξεών του θεσπίζουν, κατά βάθος, εγγυήσεις για την προστασία του ανθρώπου και της ελευθερίας του.