Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις
12-1-2012 Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής «για την εξέταση του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας και των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων».
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, κ. Δένδια για την παραχώρηση της σειράς και ζητώ συγνώμη διότι όταν εκφωνήθηκε το όνομά μου, δεν βρισκόμουν στην Αίθουσα.
Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, θα ασχοληθώ στα λίγα λεπτά που έχω στη διάθεσή μου με ένα από τα ειδικότερα θέματα της έκθεσης όπως αυτό αναπτύσσεται στη σελίδα 25. Μιλώ για τις αρχές της σύγχρονης αντιεγκληματικής πολιτικής.
Συζητήσαμε μέχρι τώρα και θα συζητήσουμε φαντάζομαι και στη συνέχεια για το ζήτημα του τι συμβαίνει στις φυλακές. Μείζον ζήτημα, τεράστιο. Ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση, ξέρουμε τι σημαίνει να μπαίνει ένας εγκληματίας στη φυλακή και αντί να σωφρονισθεί, να βγαίνει χειρότερος. Πράγματι, εκεί είναι η καρδιά του προβλήματος.
Όμως πιστεύω πως πρέπει να δούμε και ένα άλλο ζήτημα το οποίο εξελίσσεται ραγδαία και το οποίο υπονομεύει το ίδιο το κοινωνικό σύστημα και οδηγεί σε κοινωνική έκρηξη, ιδίως υπό τις συνθήκες της δεινής κρίσης που περνάμε σήμερα. Και την οποία δυστυχώς θα περνάμε για αρκετά χρόνια, από ό,τι φαίνεται τουλάχιστον. Τίθεται λοιπόν το εξής απλό ερώτημα: Δεν είναι μόνο το ζήτημα του τι συμβαίνει μέσα στις φυλακές, είναι και ποιοι πηγαίνουν στις φυλακές. Με απλές λέξεις το σωφρονιστικό σύστημα είναι οργανωμένο έτσι ώστε να λειτουργεί για εγκληματίες, τους οποίους υποτίθεται θα σωφρονίσει. Άρα, για να λειτουργήσει το σωφρονιστικό σύστημα με βάση τις παραδοσιακές του αρχές, πρέπει αυτός ο οποίος πηγαίνει στη φυλακή να είναι εγκληματίας. Αν δεν είναι εγκληματίας, αν η πράξη για την οποία διώκεται δεν φέρει τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος όπως είναι γνωστά στο χώρο του ποινικού δικαίου, αν δηλαδή η πράξη του δεν ενέχει ιδιαίτερη ηθική απαξία, τότε όχι μόνο δεν λειτουργεί το σωφρονιστικό σύστημα αλλά οδηγούνται στη φυλακή άνθρωποι, οι οποίοι είναι δυνατόν όχι απλώς και μόνο οι ίδιοι να μην ωφεληθούν αλλά να βρεθούν σε χειρότερο αδιέξοδο. Και θα εξηγήσω τι εννοώ με αυτό.