Άρθρα

Η ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟY ΕΡΜΗ

(στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής 1/7/2012
στο ένθετο «τέχνες και γράμματα», σελ. 8)

           Εν είδει προοιμίου στα όσα έπονται μια –προφανώς κοινότοπη, πλην όμως απολύτως αναγκαία για λόγους στοιχειώδους σεβασμού της ιστορικής αλήθειας- ταπεινή υπόκλιση μπροστά στο μεγαλείο της γλώσσας μας:  Εδώ και χιλιετίες πορεύεται αδιατάρακτη, ως αυθεντικό πρότυπο μιας αέναης συγκλονιστικής γονιμοποίησης, ποτίζοντας στο διάβα της σχεδόν κάθε άλλη εφήμερη γλώσσα με το ζωογόνο νερό που αναβλύζει από την αρχέγονη και πρωτεϊκώς πολυδιάστατη ετυμολογική μήτρα της.

          Ένα μικρό αλλ’ άκρως αντιπροσωπευτικό- κατά τη γνώμη μου φυσικά- δείγμα αυτής της διαχρονικής ετυμολογικής και, συνακόλουθα, νοηματικής επικυριαρχίας της ελληνικής γλώσσας παρέχει, ιδίως στις μέρες μας λόγω της προϊούσας κανονιστικής ρευστότητας της έννομης τάξης, η prima vista «παράξενη» σύνδεση του αρχαίου θεού Ερμή με την ερμηνεία και εφαρμογή του κανόνα δικαίου.  Του κάθε κανόνα δικαίου. Και να γιατί:

I.      Σύμφωνα με το ως τώρα κοινώς αποδεκτό «δόγμα» της νομικής επιστήμης, οιοσδήποτε κανόνας δικαίου –από την κορυφή της δικαιικής ιεραρχίας ως τη βάση της, ήτοι από τον θεσμικό «θρόνο» του Συντάγματος ως τo σχεδόν αδιόρατο «κανονιστικό ψήγμα» της καθημερινής δικαιοπραξίας- ενεργοποιείται και αποκτά τη ρυθμιστική του δύναμη μέσα από την ερμηνεία του κανονιστικού του περιεχομένου, η οποία και οδηγεί τελικώς στην εφαρμογή του.  Δηλαδή μέσα από τη νοητική διεργασία που συνδέει το κανονιστικό αυτό περιεχόμενο με τα πραγματικά περιστατικά τα οποία μπορούν, κατά περίπτωση, να υπαχθούν στο πλαίσιό του, προκειμένου ο κανόνας δικαίου να επιδράσει στο κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι δια της παραγωγής των έννομων αποτελεσμάτων του.

hello: 1-7-2012. Η ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ. Στην Καθημερινή της Κυριακής 1/7/2012-ένθετο Τέχνες και Γράμματα

ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
(στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» της 29/4/2012)

          Η Ευρωπαϊκή Ένωση άργησε πολύ –ως συνήθως, δυστυχώς, για θέματα που δεν συνορεύουν ευθέως με το οικονομικό πεδίο- να σχεδιάσει και να εφαρμόσει κοινή μεταναστευτική πολιτική, ιδίως ως προς τη λαθρομετανάστευση.  Για πολύ καιρό η οιονεί φιλισταϊκή αντίληψη του ευρωπαϊκού βορά, και κυρίως της Γερμανίας, φαντάσθηκε ότι το εκρηκτικό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αφορούσε τον ευρωπαϊκό νότο.  Μόνο μετά το 2008, όταν διαμορφώθηκε –με την καθοριστική συμβολή της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, κατά την ομολογία του ίδιου του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Nicolas Sarkozy- το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, επί γαλλικής προεδρίας, εμπεδόθηκε πλέον το θεσμικό και πολιτικό θεμέλιο της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής.  Έκτοτε, φυσικά, το πρόβλημα αυτό δεν είναι αποκλειστικό μέλημα του νότου ή, πολύ περισσότερο, της Ελλάδας. Αλλά κεντρικό ευρωπαϊκό διακύβευμα, με οικονομικές, κοινωνικές, ακόμη δε και εθνικές διαστάσεις.

I.      Μέσα σε λιγότερο από οκτώ μήνες, και συγκεκριμένα ως τον Ιούνιο του 2009, η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή αξιοποίησε, υπέρ της Ελλάδας, στο έπακρο τις δυνατότητες εφαρμογής του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, με τις εξής ορθολογικές και δραστικές ενέργειες:

hello: 29-4-2012 ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στην Καθημερινή της Κυριακής 29-4-2012

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» της 1/3/2012, τ. 124

           Αυτές τις ιστορικώς κρίσιμες ώρες για τον Τόπο και το Έθνος η συλλογική σκέψη μας, ως Λαού, στρέφεται προς την πολύτιμη παρακαταθήκη και τις ανεξάντλητες δυνάμεις του Απόδημου Ελληνισμού. Διότι τέτοιες ώρες νοιώθουμε, περισσότερο παρά ποτέ, ότι η πιο αποτελεσματική άμυνα, απέναντι στο θανάσιμο κίνδυνο που απειλεί ουσιαστικά την ίδια μας την υπόσταση, είναι η αρραγής ενότητά μας, η αδιαπραγμάτευτη συσπείρωσή μας προκειμένου να υπερασπισθούμε ως το τέλος τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες του ελληνικού πνεύματος και του ελληνικού δημοκρατικού ιδεώδους, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η κοινωνική δικαιοσύνη και η κορωνίδα του,  το κοινωνικό κράτος δικαίου.

I.      Ύστερα από μια καταστροφική οικονομική πολιτική δύο και πλέον ετών, η οποία βαρύνει αποκλειστικώς την Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, η Χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον άμεσο κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης και τον συνακόλουθο εφιάλτη της πλήρους διάλυσης του κοινωνικού κράτους.  Προς τις κατευθύνσεις αυτές, δυστυχώς, έχουν συμβάλλει καθοριστικώς οι τραγελαφικοί υφεσιακοί και, για τούτο, αποδεδειγμένα αδιέξοδοι οικονομικοί όροι της Τρόικας.  Όροι που μας έχουν επιβληθεί ως εκβιαστικά «καυδιανά δίκρανα», με τίμημα την άτακτη χρεωκοπία της Ελλάδας και οι οποίοι, πέραν των άλλων, παραβιάζουν ευθέως θεμελιώδεις κανόνες όχι μόνο του Συντάγματός μας αλλά της ίδιας της ευρωπαϊκής έννομης τάξης και ιδίως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

II.      Αυτή η σύγχρονη ελληνική τραγωδία φαίνεται, κυρίως τις τελευταίες μέρες, να αφυπνίζει, επιτέλους, τη διεθνή κοινότητα, πρωτίστως δε την ευρωπαϊκή.  Και μια τέτοια αφύπνιση οφείλεται, τουλάχιστον κατά βάση, στην πεποίθηση ότι ενδεχόμενη πλήρης οικονομική καταστροφή και, επέκεινα, κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα θα επενεργήσει διεθνώς –αρχής γενομένης μάλιστα ακόμη και από χώρες της ευρωζώνης- ως κοινωνικοοικονομικός ιός με τάσεις ταχύτατης μετάδοσης.

Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα και στον αγώνα εθνικής επιβίωσης, που δίνει η Χώρα και ο Λαός μας, γίνεται ολοένα και περισσότερο αναγκαία η καθολική συσπείρωση του Ελληνισμού, με αιχμή του δόρατος τον Απόδημο Ελληνισμό:

-         Οι εκτός Επικρατείας Έλληνες έχουν αποδείξει, σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, ότι με την εθνική συνείδηση και το υψηλό κύρος που διαθέτουν είναι σε θέση να κινητοποιήσουν τις κοινωνίες, στις οποίες ζουν, για ν’ αναδειχθούν και να καταδικασθούν οι πρωτοφανείς αδικίες που συντελούνται σε βάρος της Ελλάδας.

-         Και, κατά μείζονα λόγο, οι εκτός Επικρατείας Έλληνες πρέπει να έχουν και λόγο και παρουσία στα πολιτικά δρώμενα της Πατρίδας.  Μπορεί, άραγε, ν’ αμφισβητήσει κανείς ότι τούτες τις εθνικώς σημαδιακές ώρες η ενεργός συμμετοχή του Απόδημου Ελληνισμού στην πολιτική μας ζωή θα προσέθετε ένα εξαιρετικά σημαντικό υποστηρικτικό απόθεμα και θα συνεισέφερε πολύ περισσότερα στην όλη υπόθεση της διεθνούς στήριξης της Ελλάδας;

III.      Κι όμως, με δική μας ευθύνη τους έχουμε στερήσει αυτή τη δυνατότητα, αφού υπό τις συνθήκες που εκθέτω στη συνέχεια* δεν έχουμε ακόμη εκπληρώσει απέναντί τους αυτό το -και συνταγματικώς επιπροσθέτως προβλεπόμενο- χρέος μας.  Ειδικότερα:

Α. Όπως είναι γνωστό, μετά την αναθεώρηση του 2001, πέρα από τις διατάξεις του άρθρου 108 του Συντάγματος ως προς την γενικότερη υποχρέωση του Κράτους να μεριμνά για τον Απόδημο Ελληνισμό, το άρθρο 51 παρ. 4 προβλέπει, μεταξύ άλλων, πως «νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια».

Β. Ύστερα από μακρά και ουσιαστική διαβούλευση με τους εκπροσώπους όλων των Κομμάτων κατατέθηκε, τον Απρίλιο του 2009, από την Κυβέρνηση Κ.  Καραμανλή προς ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων σχέδιο νόμου για την εφαρμογή του άρθρου 51 παρ. 4 του Συντάγματος, κατά την τελική διαμόρφωση του οποίου είχαν ληφθεί υπόψη όλες οι παρατηρήσεις του ΠΑΣΟΚ, ως Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.  Παρά ταύτα, το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε το σχέδιο νόμου, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί η κορυφαία αυτή θεσμική πρωτοβουλία, αφού δεν επιτεύχθηκε η απαιτούμενη από το Σύνταγμα αυξημένη πλειοψηφία των δύο τρίτων.

Γ. Η προκλητική υπαναχώρηση του ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στην ευθέως αντίθετη προς το Σύνταγμα ευκαιριακή «ερμηνεία» ότι, δήθεν, το άρθρο 51 παρ. 4 προβλέπει όχι τον τρόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των Αποδήμων στον τόπο κατοικίας τους αλλά την εκλογή εκπροσώπων τους στη Βουλή!  Δηλαδή «προφάσεις εν αμαρτίαις».

IV.      Τώρα φαίνεται με ενάργεια πόσο η στείρα άρνηση του ΠΑΣΟΚ –διαχρονική πολιτική του «ασθένεια» όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση- κόστισε και κοστίζει στον Τόπο.  Και τούτο διότι αν ο προαναφερόμενος εκτελεστικός του Συντάγματος νόμος είχε τότε ψηφισθεί και είχε αρχίσει να ισχύει, σύμφωνα με τις μεταβατικές του διατάξεις οι εκτός Επικρατείας Έλληνες θα ψήφιζαν στις εκλογές που πρόκειται να γίνουν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

   Μιας και χάθηκε αυτή η μεγάλη ευκαιρία για μια τόσο στενή  πολιτική συστράτευση με τον Απόδημο Ελληνισμό ας του ζητήσουμε δημόσια συγγνώμη για την απαράδεκτη αβελτηρία μας, δεσμευόμενοι φυσικά, χωρίς περιστροφές, ότι θα ψηφισθεί αμέσως μετά τις εκλογές ο νόμος για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια.  Και ας τον προσκαλέσουμε, βέβαιοι για την αποδεδειγμένη μέσα στο χρόνο εθνική του μεγαθυμία, από τη μια πλευρά να προσέλθει, εδώ στη χειμαζόμενη Πατρίδα, στις εκλογές για να προσθέσει τη δική του ψήφο και συμβολή στον καθορισμό της πολιτικής πορείας της Χώρας.  Και, από την άλλη, να υψώσει την ηχηρή και έγκυρη φωνή διαμαρτυρίας του στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας, προκειμένου να πάψει να υφίσταται, και η Χώρα και ο Λαός μας, τις τραγικές συνέπειες μιας ανερμάτιστης νεοφιλελεύθερης πολιτικής που μόνο καταστροφικές συνέπειες μπορεί να έχει.

* Πρβλ. το άρθρο μου «Όταν το ΠΑΣΟΚ περιφρονεί τον Απόδημο Ελληνισμό», στον «Ελεύθερο Τύπο» της 12/7/2010.