Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις

3-12-2011. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά την συζήτηση επί του σν του Υπ. Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012».

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα επικεντρώσω την ομιλία μου στον τρόπο τους λόγους και στο κλίμα μέσα στο οποίο ψηφίζουμε αυτόν τον προϋπολογισμό. Τον ιδιόμορφο προϋπολογισμό που ψηφίζεται μέσα από εξαιρετικά ιδιόμορφες συνθήκες.
Θέλω να θυμίσω ότι η ψήφιση του προϋπολογισμού είναι μια κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία. Ισοδυναμεί με ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτό προβλέπει το Σύνταγμα και η κοινοβουλευτική μας τάξη. Όσοι ψηφίσουν τον προϋπολογισμό αυτόν, στην ουσία παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Η Νέα Δημοκρατία αυτό κατ’ αποτέλεσμα πράττει. Αλλά με τους ίδιους όρους που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Δηλαδή, ψηφίζουμε τον προϋπολογισμό, αλλά εξηγώ τι σημαίνει αυτή η υπερψήφιση. Όπως εξήγησα πριν από λίγες ημέρες τι σημαίνει και η ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.
Η Κυβέρνηση Παπαδήμου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν προέρχεται από τη λαϊκή ετυμηγορία. Η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν προέρχεται καν από την ελεύθερη σύμπραξη των τριών κομμάτων, τα οποία την στηρίζουν. Σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη Νέα Δημοκρατία είναι γνωστό ότι ο κ. Σαμαράς είχε άλλη άποψη. Είχε την άποψη ότι έπρεπε να γίνουν αμέσως εκλογές. Και αν είχε εισακουσθεί, αύριο, 4 Δεκεμβρίου 2011, θα είχαμε εκλογές. Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν δεν είχε επιβληθεί έξωθεν αυτό το οποίο συνέβη. Και αύριο θα είχε η Ελλάδα μία νέα Κυβέρνηση -όποια επέλεγε ο ελληνικός λαός- για να προχωρήσει αποφασιστικά μέσα σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο τοπίο.

Δυστυχώς, μέσα από την απαξίωση της χώρας, στην οποία την οδήγησε όλη η διακυβέρνηση Παπανδρέου, ιδίως δε η άφρων απόφαση περί δημοψηφίσματος, μας επεβλήθη ως όρος για την έκτη δόση και για να μην φθάσουμε σε στάση πληρωμών, να σχηματιστεί αυτή η Κυβέρνηση. Άρα, είναι μία Κυβέρνηση -το τονίζω- η οποία δεν προέρχεται από λαϊκή ετυμηγορία και δεν είναι προϊόν ελεύθερης σύμπραξης των τριών κομμάτων, όπως ήταν η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Γι’ αυτόν το λόγο έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια και συγκεκριμένη αποστολή. Και ας μην ονειρεύονται κάποιοι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτό το κυβερνητικό σχήμα θα παραταθεί επ’ αόριστον.

Ένας από τους όρους που προσδιορίζουν την αποστολή της Κυβέρνησης Παπαδήμου είναι και ο προϋπολογισμός. Δεν χρειάζεται να θυμίσω ποια είναι εκείνα τα σχέδια νόμου που συμφωνήθηκε ότι θα ψηφισθούν. Και γι’ αυτό ψηφίζουμε με αυτούς τους όρους τον προϋπολογισμό αυτόν. Σπεύδω, όμως, να πω ότι έχουμε πλήρη επίγνωση ότι αυτή η ψήφιση γίνεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη και πάλι των όσων συμφωνήθηκαν, όπως συμφωνήθηκαν, εν όψει της έκτης δόσης. Σπεύδω επίσης να πω ότι αυτός ο προϋπολογισμός πρέπει το συντομότερο να τροποποιηθεί. Γι’ αυτό πρέπει να γίνουν εκλογές για να αλλάξει, γιατί είναι συν-ταγή αποτυχίας ο προϋπολογισμός όπως έχει τώρα. Το ξέρουμε όλοι.

Ποιο είναι το μείγμα του προϋπολογισμού; Ποια είναι τα υλικά από τα οποία αποτελείται; Δεν είναι οι αποτυχημένοι νόμοι που καταψήφισε η Βουλή των Ελλήνων σε μεγάλο μέρος της, ακόμα και Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Δεν πρόκειται για νόμους, οι οποίοι είναι υφεσιακοί, αντιαναπτυξιακοί, κοινωνικώς ανάλγητοι και προφανέστατα αντισυνταγματικοί οι περισσότεροι, με κορυφαία την περίπτωση του άρθρου 53 του ν. 4021 για το τέλος στα ακίνητα που οδηγεί σε δήμευση της ακίνητης περιουσίας; Από αυτά τα υλικά αποτελείται. Μπορεί ένας τέτοιος προϋπολογισμός να δώσει διέξοδο στη χώρα; Άρα πρέπει να αλλάξει.

Δεν είναι, όμως, ο προϋπολογισμός μονάχα που αποτελείται από αυτά τα υλικά. Είναι και το ποιοι θα εκτελέσουν την πολιτική αυτού του προϋπολογισμού. Μα, δεν είναι τα ίδια πρόσωπα τα οποία οδήγησαν στην αποτυχία και στην κατάρρευση την οικονομία; Τα πρόσωπα που θα χειριστούν την εκτέλεση του προϋπολογισμού, τουλάχιστον τα κυριότερα, ιδίως δε το οικονομικό επιτελείο, είναι το ίδια. Και βεβαίως δεν είναι μόνος του ο κ. Παπανδρέου που οδήγησε στην καταστροφή τον τόπο. Τον οδήγησαν όλοι μαζί. Γιατί είναι γνωστό τι συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, για να απαντήσω στον προλαλήσαντα, ό,τι και αν προσπαθήσουν να κάνουν. Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση προ του 2009 υπονόμευσε τα πάντα, διασύροντας τη χώρα και εκβιάζοντας εκλογές σε μια κρίσιμη περίοδο την εποχή εκείνη. Και υπονόμευσε -το τονίζω- την ελληνική οικονομία με τα υλικά και τα εκρηκτικά της πρωτοφανούς πολιτικής ανευθυνότητάς του. Και ως κυβέρνηση πυροδότησε τα υλικά αυτά. Έτσι κατέρρευσε η εθνική οικονομία.

Έτσι, επίσης, φτάσαμε στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Αυτό δεν το ξεχνάει κανείς. Με αυτούς τους Υπουργούς και αυτήν την πολιτική μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση; Σε καμία περίπτωση! Θα μου πείτε, είναι άλλος ο επικεφαλής της Κυβέρνησης αυτή τη στιγμή.

Δεν αμφισβητώ ούτε τις ικανότητες ούτε τις προθέσεις του κ. Παπαδήμου. Θυμίζω όμως ότι στην πολιτική ισχύει εν πολλοίς αυτό που ισχύει και στη μουσική. Αν είναι παράφωνοι και ανίκανοι οι σολίστες, κανένας μαέστρος δεν μπορεί να φτιάξει καμία σοβαρή ορχήστρα. Και γι’ αυτό το λόγο τονίζω ότι είναι ανάγκη να πάμε σε εκλογές και να αλλάξει -όπως μπορεί να αλλάξει χωρίς να είμαστε διόλου ανακόλουθοι απέναντι στις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει απέναντι στην τρόικα- ο προϋπολογισμός, ώστε οι στόχοι που έχουμε αναλάβει να εκπληρώσουμε, να εκπληρωθούν με άλλα αποτελεσματικά και κοινωνικώς δίκαια μέτρα.

Και θα μου πείτε, μα είναι εφικτό αυτό; Βεβαίως είναι. Στόχους μάς έχουν επιβάλλει. Δεν μας είπε κανείς να πάρουμε τέτοια φορολογικά μέτρα. Δεν μας είπε κανείς να υιοθετήσουμε αυτές τις μειώσεις μισθών. Για να φτάσουμε εκεί, απέτυχε η πολιτική που αφορά το συμμάζεμα των δαπανών, την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου, τις ιδιωτικοποιήσεις. Και εκεί πρέπει να δώσουμε τη μεγαλύτερη έμφαση.

Πρέπει, δηλαδή, να επιτύχουμε τους ίδιους στόχους με αναπτυξιακές πολιτικές και όχι να επιπέσουμε σε ένα κοινωνικό σύνολο και να επιφέρουμε την τελική διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Γιατί εκεί θα φθάσουμε δυστυχώς. Αυτό είναι απόλυτα εφικτό να γίνει. Και να αξιοποιήσουμε δημόσια περιουσία και να πετύχουμε ιδιωτικοποιήσεις σ’ ένα καλύτερο τοπίο και, το κυριότερο, να συμμαζέψουμε τις δαπάνες που είναι τώρα ασυμμάζευτες.

Θα μου πείτε, δεν μπορεί αυτή η Κυβέρνηση; Όχι, δυστυχώς, κύριοι συνάδελφοι. Γιατί και τα πρώτα δείγματα γραφής που δίνει, αυτό αποδεικνύουν. Συμβολικό θα μου πείτε, έχει όμως τη σημασία του: Κυβέρνηση με σαράντα εννέα Υπουργούς -παρά έναν, πενήντα- δεν έχουμε ξαναδεί. Και τούτο είναι δείγμα γραφής.

Εγώ θυμάμαι στο Υπουργείο που υπηρέτησα, πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, ήμουν εγώ Υπουργός και είχα έναν Αναπληρωτή και τρεις Υφυπουργούς, σύνολο πέντε. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε Υπουργοί, ένας Αναπληρωτής Υπουργός και τέσσερις Υφυπουργοί, σύνολο δέκα! Σκεφθείτε το κόστος όλου αυτού του σχήματος και πείτε μου.

Μετά μιλάμε για θλιβερές εφεδρείες, λόγω των οποίων αποχωρεί το καλύτερο δυναμικό που έχουμε από τη Δημόσια Διοίκηση, επειδή δεν μπορούμε να περιστείλουμε τις δαπάνες. Αυτά δεν μπορούν να γίνουν; Μπορούν και μάλιστα εύκολα. Όποια κυβέρνηση και να εκλέξει ο ελληνικός λαός, με ή χωρίς αυτοδυναμία, να είστε βέβαιοι ότι θα τα καταφέρει καλύτερα. Διότι θα έχει νωπή λαϊκή εντολή, άρα δημοκρατική δύναμη. Και εν πάση περιπτώσει θα έχει αναλάβει και ο ελληνικός λαός τις ευθύνες του, αφού άλλα ψήφισε το 2009 και άλλα του συμβαίνουν τώρα.

Γι’ αυτό το τονίζω ότι μ’ αυτές τις ιδιομορφίες ψηφίζουμε τον προϋπολογισμό. Αλλά πάντοτε, επαναλαμβάνω, με τη σκέψη ότι πρέπει να γίνουν αμέσως εκλογές. Αν κάποιοι ονειρεύονται να μακροημερεύσει η Κυβέρνηση Παπαδήμου, είτε γιατί πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό ότι θα ξεχάσει ο ελληνικός λαός τις ευθύνες του είτε….

…ότι θα μοιρασθούν τις ευθύνες τους με άλλους, ότι δηλαδή αυτή η Κυβέρνηση, είτε θα είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα ξεχαστεί τι έκαναν είτε θα είναι μηχανισμός επιμερισμού ευθυνών, ας το ξεχάσουν εδώ και τώρα. Τέτοια συνευθύνη είναι αδιανόητη.

Υποτιμούν έτσι τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Υποτιμούν το Κοινοβούλιο και τη δημοκρατία. Υποτιμούν, τέλος, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Γιατί δεν φαντάζομαι ο κ. Παπαδήμος να ανέλαβε αυτά τα καθήκοντα μ’ αυτή τη στόχευση. Γι’ αυτό πρέπει να γίνουν αμέσως εκλογές.

Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι ζήτημα εξόδου της χώρας από την κρίση και σε τελική ανάλυση, είναι ζήτημα δημοκρατίας. Μόνον υπ’ αυτούς τους όρους ψηφίζω τον προϋπολογισμό, τουλάχιστον από την πλευρά μου.

Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

[1] Σελ. 2214, http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/es20111203.pdf