Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις

23-2-2012. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου, ως εισηγητή της Ν.Δ., κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κανόνες τροποποιήσεως τίτλων, εκδόσεως ή εγγυήσεως του Ελληνικού Δημοσίου με συμφωνία των Ομολογιούχων».
…..

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα πρώτα απευθυνόμενος στον Προεδρεύοντα και με την ιδιότητά του τη θεσμική στο πλαίσιο της επιτροπής για το πόθεν έσχες, να τον παρακαλέσω, όπως έκανε και ο κ. Γρηγοράκος προηγουμένως, να αναλάβει τάχιστα πρωτοβουλία για να πάψει να υπάρχει αυτού του είδους η ομαδική σπίλωση όλου του πολιτικού κόσμου, επ’ αφορμή του συναδέλφου εκείνου, ο οποίος έχει εξαγάγει χρήματα στο εξωτερικό.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Κύριε Παυλόπουλε, με συγχωρείτε, επειδή επαναλαμβάνεται αυτό και απευθύνεστε σε εμένα, θα πρέπει να πω ότι σαν Πρόεδρος της Επιτροπής ήδη έχω δώσει κατευθυντήριες εντολές οι ορκωτοί ελεγκτές να ελέγξουν τα «πόθεν έσχες» αυτής της περιόδου που ανέφερε ο κύριος εισαγγελέας. Έχω ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών να μου μεταβιβάσει τις καταστάσεις από τα εμβάσματα στο εξωτερικό και όταν βρεθεί ο Βουλευτής εν ενεργεία ή πρώην, θα ανακοινωθεί αυτό με μία διαδικασία. Να το πω από πριν για να μην υπάρχει παραβίαση.

Θα συνεδριάσει η επιτροπή, θα βγει πόρισμα από τους ορκωτούς ελεγκτές για να είναι προς δημοσιοποίηση το πόρισμα. Εσείς είστε έγκριτος νομικός και ξέρετε πολύ καλά ότι και νόμιμο να είναι, εκτιμώ ότι έτσι όπως έχει δημιουργηθεί το θέμα, το ηθικό υπερβαίνει και το νόμιμο. Είναι αδιανόητο συλλήβδην να κατηγορείται το πολιτικό σύστημα. Θα το κάνουμε, όπως το κάναμε και σε άλλες περιπτώσεις.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το είπα ακριβώς για να δώσετε αυτήν τη διευκρίνιση. Γιατί βλέπετε πόσοι καλοθελητές υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στον τόπο και υπάρχουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθώς και το βάρος το οποίο φέρει το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε αυτήν την κρίση, για μερικούς το μόνο που είναι γεγονός είναι αυτό το συγκεκριμένο. Και μόνο από αυτό το γεγονός βγαίνουν συμπεράσματα για όλον τον πολιτικό κόσμο.

Αυτή η γενίκευση είναι καταστροφική και πρέπει το συντομότερο δυνατόν να διαλευκανθεί όλο αυτό το ζήτημα για τους λόγους που είπα προηγουμένως κι ευχαριστώ για την πρωτοβουλία που αναλάβατε.

Το δεύτερο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι πραγματικά με θλίβει ακόμα και ο τρόπος που γίνεται η συζήτηση σήμερα. Με θλίβει, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ. Χθες είχαμε μία κοινοβουλευτική διαδικασία όπου κανονικά η Κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι απούσα από αυτά τα έδρανα. Γιατί ήταν αμιγώς κοινοβουλευτική διαδικασία.

Έσπευσε το μισό Υπουργικό Συμβούλιο -όχι της Κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά της κυβέρνησης Παπανδρέου που «αναβίωσε», να είναι παρόν και να υπερασπισθεί σε κομματικό επίπεδο, αλλά από τα κυβερνητικά έδρανα, κομματικές θέσεις. Σήμερα που συζητάμε ένα κορυφαίο νομοσχέδιο σε επίπεδο δικαίου ανάγκης ιδού η παρουσία της Κυβέρνησης! Έτσι αντιλαμβάνονται ορισμένοι την ευθύνη τους. Όταν είναι να υπερασπιστούν τα «ιερά και όσια κομματικά» είναι παρόντες με υπουργικές και άλλες ιδιότητες. Και όταν πρέπει να μιλήσουμε για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τι ψηφίζουμε σήμερα, δυο καθ’ όλα συμπαθείς και αξιόλογοι συνάδελφοι, αλλά παντελώς αναρμόδιοι με το αντικείμενο για το οποίο σήμερα συζητάμε, εκπροσωπούν την Κυβέρνηση. Αυτό κάτι σημαίνει. Κάτι σημαίνει και αυτό δεν αφορά μόνο τους Υπουργούς αλλά και τον Πρωθυπουργό ο οποίος γνωρίζει ότι η κυβέρνησή του στηρίζεται από μια μεγάλη πλειοψηφία αλλά υπό συγκεκριμένους όρους.

Έρχομαι στην ουσία. Ακριβώς μιλώντας για τους όρους υπό τους οποίους στηρίζουμε την Κυβέρνηση Παπαδήμου, αυτό το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε, που αφορά το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, είναι ακριβώς ένα από τα νομοσχέδια για τα οποία δεσμευθήκαμε να στηρίξουμε την Κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού εκεί που είχαν φθάσει τα πράγματα δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ήταν ανάγκη να ψηφισθεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Έπρεπε να προηγηθεί βεβαίως η απόφαση του Eurogroup και να φτάσουμε σήμερα εδώ. Γι’ αυτό δικαιολογείται το κατεπείγον.

Το τονίζω προς όλους εκείνους που μπορεί να λένε; «πώς διαφοροποιείται η θέση της Νέας Δημοκρατίας;». Δε διαφοροποιήθηκε διόλου, άλλοι διαφοροποιούνται. Άλλα έλεγαν όταν σχηματιζόταν η Κυβέρνηση Παπαδήμου και ξεκαθαριζόταν ποιος ήταν ο προορισμός της και η αποστολή της και σήμερα, υπό το κράτος του φόβου των δημοσκοπήσεων και του πολιτικού κόστους, κάνουν πίσω. Εμείς πιστοί σε αυτό που είπαμε, δηλαδή στην ειδική και περιορισμένη χρονικώς αποστολή της Κυβέρνησης Παπαδήμου, ψηφίζουμε το σημερινό νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά στο «κούρεμα» του χρέους.

Πρέπει να τονίσω -επειδή υπάρχουν διάφορες εντυπώσεις- ότι δεν είναι το νομοσχέδιο αυτό που κάνει το «κούρεμα». Το νομοσχέδιο αυτό επιτρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Ίσως είναι ανάγκη να τονίσουμε ότι επειδή θα ενεργοποιηθεί η ρήτρα της συλλογικής δράσης, η collective action clause, την οποία δεν περιέχουν τα ομόλογα που υπάγονται στο Ελληνικό Δίκαιο, ψηφίζεται αυτό το νομοσχέδιο για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Αλλά δεν επέρχεται το «κούρεμα» με το νομοσχέδιο, όπως κάποιοι πιστεύουν. Ανοίγουμε τις διαδικασίες εξαιτίας του ότι δεν υπάρχει, σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο, τέτοια δυνατότητα. Η δυνατότητα αυτή προβλέπεται από άλλα δίκαια, όπως, για παράδειγμα, προβλέπεται από το αγγλικό.

Το δεύτερο που θέλω να τονίσω είναι ότι όχι μόνο δεν δικαιολογείται θριαμβολογία αλλά χρειάζονται και απολογίες για το ότι φτάσαμε εδώ. Καμιά θριαμβολογία. Και εκεί θα συμφωνήσω και με τις θέσεις της Αριστεράς, σε σχέση με αυτά που λέει στον κύριο Υπουργό. Περίπου ο κ. Βενιζέλος ήρθε να μας παραστήσει ότι προσφέρει τεράστια υπηρεσία η Κυβέρνηση Παπανδρέου και Παπαδήμου στην ελληνικό λαό γιατί φτάσαμε στο «κούρεμα» του χρέους. Περίπου μας λένε ότι είναι οι ευεργέτες του ελληνικού λαού διότι μειώνεται το δημόσιο χρέος, διότι επέρχεται αυτή η αναδιάρθρωση.

Όχι, κύριοι συνάδελφοι. Εμείς που ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αναδείξουμε στον ελληνικό λαό ποια είναι η πραγματικότητα. Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και θα επαναλάβω αυτά που έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου, που χθες έσπευσε να έρθει εδώ και σήμερα είναι και εκείνος απών όταν συζητάμε νομοσχέδια που αφορούν γενικότερα το οικονομικό επιτελείο. «Η αναδιάρθρωση ήταν απευκταία περίπτωση. Έπρεπε να την είχαμε αποφύγει. Δεν είναι διόλου ευχάριστο το ότι φθάσαμε εδώ». Τα έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου αρμόδιος Υπουργός Οικονομικών στις 3 Μαΐου 2011 στην κρατική τηλεόραση. Ιδού τι έλεγε:

«Κι επειδή ακούγονται διάφορα περί αναδιάρθρωσης, θα είχε πάρα πολύ μεγάλο κόστος και δεν θα είχαμε όφελος. Θα μέναμε εκτός αγορών για δέκα, δεκαπέντε χρόνια. Θα απομειωνόταν η περιουσία των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων. Θα είχαμε προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα, άρα στην πραγματική οικονομία». Στις 3 Μαΐου τα έλεγε! Τότε δεν ήθελε να «ευεργετήσει» τον ελληνικό λαό; Να είμαστε εξηγημένοι.

Η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου κατέστρεψε την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό λαό. Φθάσαμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο για να μην έχουμε άτακτη χρεοκοπία, επειδή πλέον το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, δεν είναι διαχειρίσιμο λόγω της τακτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Και το ψηφίζουμε -το τονίζω- εν γνώσει όλων αυτών.

Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς είχαν προβλέψει όλη αυτήν την καταστροφική πορεία. Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για το ότι φτάσαμε εδώ. Παρ’ όλα αυτά παίρνουμε το κόστος. Και αυτή είναι η διαφορά.

Λέω στους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ: Έχετε την εντύπωση ότι εάν κάποια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε οδηγήσει τον τόπο εδώ που τον οδηγήσατε, θα είχατε δώσει χέρι βοηθείας εσείς πουθενά; Σε πολύ ευκολότερες συνθήκες όχι δεν δώσατε χέρι, αλλά τορπιλίσατε κάθε συναίνεση. Διασύρατε διεθνώς την Ελλάδα με τον Αρχηγό σας -για πόσο ακόμα, εσείς θα αποφασίσετε- τον κ. Παπανδρέου. Να είμαστε εξηγημένοι, λοιπόν.

Σε αυτήν τη συγκυβέρνηση, που έχει συγκεκριμένους όρους, δεν θα φορτωθεί η όλη ευθύνη. Το τονίζω, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ούτε, βεβαίως, θα αποτελέσει αυτή η Κυβέρνηση -το διευκρινίζω λόγω της χθεσινής συζήτησης- πλυντήριο ανομημάτων ή πλυντήριο ευθυνών πολιτικών για τα όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα. Ξεκάθαρα πράγματα.

Κι αν νομίζουν κάποιοι -αυτό ονειρεύονται- ότι κερδίζουν πολιτικό χρόνο, κάνουν μεγάλο λάθος. Εκλογές θα γίνουν το συντομότερο δυνατό, επειδή οι εκλογές είναι θέμα δημοκρατίας για τον τόπο. Διότι εάν στην τραγική οικονομική κρίση προσθέσουμε και μία κρίση δημοκρατίας -που και αυτό είναι επί θύραις- μαζί με την κοινωνική έκρηξη, τότε τελείωσε ο τόπος.

Ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, υπό ποίες συνθήκες ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο σήμερα.

Κι εδώ, επίσης, πρέπει να πω ορισμένα πράγματα για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Θα μου πείτε: Μα, κάνετε ανεξόδως εύκολη κριτική σαν αντιπολίτευση; Όχι. Κάνω συγκρίσεις. Όταν έφτασε η κρίση κι ενώ ο κ. Παπανδρέου είχε προειδοποιηθεί, δεν έκανε για έξι μήνες τίποτα, μετά δεν διαπραγματεύτηκε απολύτως τίποτα κατά δήλωση Χρυσοχοΐδη και ύστερα δεν έπραξε τίποτα στο πλαίσιο του μνημονίου. Απολύτως τίποτα! Και φθάσαμε ως εδώ.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε το αντίστροφο. Έδρασε αστραπιαία όταν χρειάστηκε. Και αυτό συνέβη το Νοέμβριο του 2008. Το Νοέμβριο του 2008, όταν έφθασαν τα πρώτα σημαντικά μηνύματα της παγκόσμιας κρίσης μετά την κατάρρευση της LEHMAN BROTHERS, τότε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση Καραμανλή, ψήφισε μέσα σε είκοσι μέρες και με αντίδραση είκοσι τεσσάρων ωρών από τότε που ήρθε το μήνυμα, τρία νομοσχέδια. Είναι οι νόμοι 3714, 3723 και 3746 του 2008.

Τι έκανε με αυτά; Πρώτον, εγγυήθηκε τις καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ. Δεύτερον, εξασφάλισε τη ρευστότητα στις τράπεζες και στο τραπεζικό σύστημα, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Και τρίτον, δημιούργησε το ειδικό νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο ήταν ο φορέας εγγύησης των καταθέσεων και των επενδύσεων. Κι έτσι δεν κατέρρευσε η ελληνική οικονομία.
…
Έτσι, και στις αγορές βγαίναμε και δανειζόμασταν με όρους όπως και προηγουμένως και η Ελλάδα άντεχε.
Έτσι αντιδρούσε εκείνη η Κυβέρνηση. Και, μάλιστα, με εσάς του ΠΑΣΟΚ, κύριοι συνάδελφοι, να απειλείτε -όταν ήρθαν και οι τρεις αυτοί νόμοι- με ειδικά δικαστήρια. Ο κ. Παπανδρέου από αυτό εδώ το Βήμα τα έλεγε- στον τότε Υπουργό Οικονομικών και τον Πρωθυπουργό, διότι, «χάριζε» -όπως έλεγε- στις τράπεζες χρήματα! Αυτά κάνατε εσείς που έρχεστε σήμερα και λέτε ότι είστε οι «σωτήρες του τόπου». Και το λέτε σε εμάς, που χωρίς ίχνος ευθύνης για ό,τι έχει γίνει, βάζουμε πλάτη για να αντέξει ο τόπος, με ένα τεράστιο πολιτικό κόστος που ξέρω ότι ο ελληνικός λαός θα το εκτιμήσει. Αυτή είναι η αλήθεια.

Τώρα, ορισμένες προϋποθέσεις, γιατί, όπως σας είπα, το νομοσχέδιο αυτό δεν σημαίνει «κούρεμα» του χρέους, είναι η διαδικασία του «κουρέματος». Άρα, η Κυβέρνηση, που παίρνει απ’ όποια πλειοψηφία παίρνει εδώ την εξουσιοδότηση να προχωρήσει στο «κούρεμα», οφείλει να λάβει υπ’ όψιν της τρία πράγματα, τα οποία είναι θέματα αρχής:

Πρώτον, είναι αδιανόητο να υποστούν τα ασφαλιστικά ταμεία τις συνέπειες του κουρέματος. Γιατί αυτό θα σημαίνει κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων. Επιπλέον για τα ασφαλιστικά ταμεία υπάρχει και ένα ζήτημα αρχής σε ό,τι αφορά τη στάση της Κυβέρνησης. Μην ξεχνάμε, κύριοι συνάδελφοι, ότι με αποφάσεις του διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος και χωρίς αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων, μέσα στην κρίση φορτώθηκαν ελληνικά ομόλογα τα ασφαλιστικά ταμεία: Ομόλογα τα οποία τα ξεφόρτωναν οι εταίροι μας από έξω όταν μπήκαμε στο μνημόνιο. Είναι αδιανόητο η περιουσία των εργαζομένων να υποστεί τις συνέπειες μιας τέτοιας τακτικής.

Δεύτερον, είναι αδιανόητο να υπάρξει «κούρεμα» των ομολόγων των φυσικών προσώπων, τα οποία φυσικά πρόσωπα -το τονίζω- εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο και αντί να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, όπως τα έκαναν άλλοι, τα επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα. Αυτόν τον επενδυτή, ιδίως τον Έλληνα, που εμπιστεύτηκε το ελληνικό δημόσιο πρέπει να τον προστατεύσουμε. Αλλιώς το σύνθημα που δίνουμε είναι ότι προστατεύουμε εκείνους που βγάζουν τα λεφτά στο εξωτερικό και αφήνουμε στην τύχη τους εκείνους που εμπιστεύονται το κράτος.

Επίσης, είναι αδιανόητο να υποστούν τις συνέπειες του «κουρέματος», ποιοί; Εκείνοι τους οποίους πλήρωσε το δημόσιο με ομόλογα. Το επαναλαμβάνω. Το δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος και χειρότερος οφειλέτης σήμερα στον τόπο, δεν είναι οι ιδιώτες και οι εργαζόμενοι. Το δημόσιο χρωστάει 7 δισεκατομμύρια. Είναι ο χειρότερος «μπαταχτσής», για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή λαϊκή έκφραση. Ορισμένους από αυτούς ήρθε και τους πλήρωσε με άτοκα ομόλογα. Είναι αδιανόητο -και αυτό το έκανε με την Ολυμπιακή, το έκανε με φαρμακευτικές εταιρείες, να τους πληρώνεις με ομόλογα και μετά να τα «κουρεύεις». Αυτά δεν συμβαδίζουν με καμία έννοια προστατευόμενης εμπιστοσύνης και συναλλακτικών ηθών.

Η τελευταία παρατήρηση την οποία θα ήθελα να κάνω, είναι μια νομική παρατήρηση. Επειδή πολλά έχουν ακουστεί σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο, ξεκαθαρίζουμε ένα πράγμα. Όταν είσαι στην ελεύθερη αγορά και εκδίδεις ομόλογα, τότε το δίκαιο το οποίο εφαρμόζεται στα ομόλογα αυτά είναι το Ελληνικό Δίκαιο, γιατί αφού είσαι στην αγορά και εσύ εκδίδεις ομόλογα, έχεις το δικαίωμα και τη δυνατότητα να επιβάλεις το δίκαιο, το οποίο σου ταιριάζει. Έτσι επιβάλαμε το Ελληνικό Δίκαιο. Όταν όμως δεν μπορείς να βγεις πια στην αγορά, όταν δανείζεσαι υπό όρους ανάγκης, δεν έχεις αυτήν τη δύναμη να το κάνεις.

Εκεί ακριβώς μας οδήγησε η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μέχρι το Φεβρουάριο του 2010, μπορούσαμε να δανειζόμαστε. Ύστερα, συνέβησαν αυτά που συνέβησαν: Αυτή η δρομολογημένη πολιτική στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από εκεί και πέρα, ό,τι και να γίνει το δίκαιο το οποίο εφαρμόζεται, στο επιβάλλει ουσιαστικά ο δανειστής. Αυτό δεν έχει συμβεί μόνο με την Ελλάδα. Έχει συμβεί, παραδείγματος χάριν, με την Πορτογαλία, με την Ιρλανδία υπό τους ίδιους όρους για τους οποίους μιλάμε σήμερα.

Και δεν καταλαβαίνω -και εδώ είναι η μέγιστη υποκρισία- ορισμένους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήταν Υπουργοί της Κυβέρνησης Παπανδρέου, οι οποίοι αποδέχτηκαν την πρώτη δανειακή σύμβαση που έχει ακριβώς τους ίδιους όρους -γιατί εκεί είναι το αυγό του φιδιού, εκεί είναι η μήτρα του κακού- και έρχονται τώρα και κάνουν ολόκληρη ανάλυση για το δίκαιο! Δεν το είδαν ή μήπως είναι και αυτοί από εκείνους που δεν το διάβασαν σαν τον κ. Χρυσοχοΐδη; Δεν το είδαν ότι τότε συνέβη η μεγάλη μεταβολή, όταν δεν μπορούσαμε πια να δανειστούμε και ήρθε η πρώτη δανειακή σύμβαση και οι δανειστές πλέον επέβαλαν το Αγγλικό Δίκαιο; Και μην ακούω αυτά περί βρετανικού δικαίου. Δεν είναι βρετανικό το δίκαιο, Αγγλικό είναι το Δίκαιο.

Εδώ, όμως, χρειάζεται μια διευκρίνιση, κύριοι συνάδελφοι. Τι αφορά αυτό το Αγγλικό Δίκαιο; Αφορά το σύνολο της έννομης δανειακής σχέσης; Όχι βέβαια. Αφορά μόνο το ενοχικό συνάλλαγμα, μόνο την ενοχική σχέση: Δηλαδή, μόνο το τι είναι εκείνο που χρωστάμε κάθε φορά και ποιο είναι το ύψος του επιτοκίου. Θα μου πείτε: «Λίγο είναι αυτό;». Όχι. Μακάρι, να εφαρμοζόταν και να είχαμε τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε και εδώ το Ελληνικό Δίκαιο. Γιατί; Γιατί το Αγγλικό Δίκαιο είναι πολύ αυστηρό. Το Αγγλικό Δίκαιο δεν περιέχει, δυστυχώς, ρήτρες ευθυδικίας, όπως περιέχει το λεγόμενο ρωμαιογενές δίκαιο, όπως είναι το δικό μας, το Ιταλικό ή το Γαλλικό: Δηλαδή, ρήτρες ευθυδικίας, όπως είναι η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, η κατάχρηση δικαιώματος. Είναι αυστηρό δίκαιο. Είναι το δίκαιο του λεγόμενου αυστηρού «pacta sunt servanda».

Άρα, δεν είναι κανείς ευτυχής που εφαρμόζεται το Αγγλικό Δίκαιο. Από εδώ και πέρα, όμως, να εξηγηθούμε: Εφαρμόζεται σε ό,τι αφορά την εκτέλεση της σύμβασης, όχι την ενδεχόμενη αναγκαστική εκτέλεση.

Διευκρινίζω, λοιπόν: Στο τι χρωστάμε στο πλαίσιο αυτής της δανειακής σύμβασης, της πρώτης και της δεύτερης με τι επιτόκιο κτλ, ισχύει το Αγγλικό Δίκαιο. Αν παρ’ ελπίδα -απευκταία περίπτωση- τεθεί θέμα αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, πρώτον, το δίκαιο είναι ελληνικό, δεύτερον, τα δικαστήρια τα ελληνικά είναι εκείνα που τη σχετική διαδικασία την εκδικάζουν και τρίτον, μόνο τα αντικείμενα τα οποία προσδιορίζει το Ελληνικό Δίκαιο ως δεκτικά κατάσχεσης μπορούν να κατασχεθούν. Και αυτά τα αντικείμενα είναι μόνο ιδιωτική περιουσία, όχι η δημόσια κτήση που είναι εντεταγμένη στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού. Άρα, εξαιρείται οτιδήποτε από την περιουσία του δημοσίου έχει ταχθεί στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, είτε παραδείγματος χάριν είναι ιδιόχρηστοι και κοινόχρηστοι χώροι, είτε είναι αρχαιολογικοί χώροι, είτε είναι τα αντικείμενα που αφορούν την εθνική άμυνα, είτε είναι τα κτήρια ακόμη στα οποία στεγάζονται οι δημόσιες υπηρεσίες, ο εξοπλισμός των δημόσιων υπηρεσιών.

Τι είναι απ’ έξω; Αυτό που λέμε ιδιωτική περιουσία. Ένα ακίνητο, παραδείγματος χάριν, το οποίο το δημόσιο το έχει για να το νοικιάζει ή το έχει για να το πουλήσει. Αυτό είναι εκείνο το οποίο υπόκειται σε αναγκαστική εκτέλεση. Όπως θα υπέκειτο αν ο Έλληνας πολίτης κάνει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του δημοσίου.

… Οι δανειστές είναι στην ίδια θέση από πλευράς αναγκαστικής εκτέλεσης με τον Έλληνα πολίτη που κάνει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του δημοσίου.

Τα λέω αυτά, γιατί όλοι εκείνοι, οι οποίοι γυρίζουν από εδώ και από εκεί και λένε ότι θα μας πάρουν τον Παρθενώνα, δεν είναι μόνο το παιχνίδι του λαϊκισμού που παίζουν, είναι και το εξής: Ουδέποτε ετέθη από κανέναν θέμα αμφισβήτησης, το ποιο δίκαιο εφαρμόζεται σε επίπεδο αναγκαστικής εκτέλεσης. Αν εμείς οι ίδιοι αμφισβητούμε ότι ισχύει το Ελληνικό Δίκαιο, αντιλαμβάνεστε ότι εμείς οι ίδιοι δείχνουμε έλλειψη σοβαρότητας και αμφισβητούμε τα κεκτημένα ιερά και όσια του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η αλήθεια.

….Να το διευκρινίσουμε αυτό μέσα σε αυτήν την Αίθουσα όσες φορές και αν χρειασθεί.

Ξαναλέω λοιπόν, ότι ο εύκολος λαϊκισμός το ότι δήθεν οι ρήτρες της δανειακής σύμβασης αφορούν την αναγκαστική εκτέλεση, δεν είναι μόνο -το είπα και πάλι- ότι ρίχνει νερό στο μύλο της όποιας αντίδρασης από πλευράς όλων των δυνάμεων του λαϊκισμού, αλλά δείχνει προς τα έξω, προς τους δανειστές μας ακόμα ότι εδώ οι ίδιοι οι Έλληνες αμφισβητούν κάτι που ούτε οι δανειστές δεν τόλμησαν να το αμφισβητήσουν.

…. Όποιος νομίζει ότι προσφέρει υπηρεσία με αυτόν τον τρόπο, είναι δικό του ζήτημα.

Θεώρησα, κύριοι συνάδελφοι, επιβεβλημένο να γίνουν αυτές οι διευκρινήσεις όχι -επαναλαμβάνω- γιατί είμαι ευτυχής που εφαρμόζεται το Αγγλικό Δίκαιο στην ενοχική σχέση -εξήγησα ποια είναι τα προβλήματα- αλλά για να προστατεύσουμε αυτό που μπορούμε να προστατεύσουμε. Έχουμε χρέος και απέναντι στην αποστολή μας και απέναντι στον ίδιο τον ελληνικό λαό, τον οποίο εκπροσωπούμε.
Ευχαριστώ πολύ.

……………..

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[2]: Κύριε Πρόεδρε, θα παρακαλούσα να λάβω το λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Κύριε Παυλόπουλε, έχετε το λόγο, για ένα λεπτό.
Ορίστε, έχετε το λόγο. Σας ακούμε.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το σκέφτηκα να τον ζητήσω, κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν ξέρω πόσο νόημα έχει, αλλά έστω και για τα Πρακτικά.

Είναι επί της διαδικασίας, κύριε Πρόεδρε. Συζητάμε ένα κορυφαίο νομοσχέδιο, ένα δίκαιο έκτακτης ανάγκης σε οικονομικό επίπεδο, υπό συνθήκες κατεπείγοντος και βλέπετε ποια είναι η κυβερνητική παρουσία του αρμόδιου οικονομικού επιτελείου. Δεν υποτιμώ κανέναν συνάδελφο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Ποιο είναι το θέμα επί του Κανονισμού;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχουμε διαδικασία προϋπολογισμού, ούτε διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης. Είναι διαδικασία ενός κορυφαίου νομοσχεδίου, το τονίζω.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Ποιο είναι το θέμα επί του Κανονισμού;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και είναι δυνατόν ο αρμόδιος Υπουργός να έρχεται και να απέρχεται; Να παραβιάζουμε χθες τον Κανονισμό της Βουλής, γιατί είχαμε κοινοβουλευτική διαδικασία και παρήλασε όλη η Κυβέρνηση και πρώτο το οικονομικό επιτελείο. Και σήμερα το οικονομικό επιτελείο είναι απόν.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Γνωρίζετε ότι ο αρμόδιος Υπουργός βρίσκεται σε επιτροπή. Ο άλλος Υπουργός είναι εδώ και ο Υφυπουργός, ο οποίος πρόσκειται στο δικό σας σχηματισμό, ο κ. Μουρμούρας είναι εδώ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Ποιο άρθρο του Κανονισμού παραβιάζει; Αυτό το θέμα είναι πολιτικό.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τι συζητάμε στη Βουλή αυτήν τη στιγμή, ποιους ακούει ο κύριος Υπουργός; Από πού τους ακούει;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Δεν υπάρχει κανένα θέμα, κύριε Παυλόπουλε.
Δεχόμαστε το κατεπείγον. Δεχόμαστε όλα όσα γίνονται για το καλό της χώρας. Αλλά το κατεπείγον φαίνεται ισχύει μόνο για τους Βουλευτές, οι οποίοι εν τω μεταξύ, δεν μπορούν να πάρουν το λόγο. Ας μείνει έστω και σαν καταγγελία.

Κύριε Παυλόπουλε, σας ευχαριστώ.
…………….

[1] Σελ. 5906,  http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/es20120223.pdf

[2] Σελ. 5932, ό.π.