Συνοπτικό Σημείωμα επί των Ερωτήσεων προς κ. Γρηγόρη Φλωράτο
(Αν. Δ/ντή Δ23 Δημόσιου Χρέους του Γενικού Λογιστηρίου)
Αθήνα, 26 Ιουλίου 2010
Από την κατάθεση του ως άνω μάρτυρα, κατ’ εξοχήν αρμοδίου επί του συγκεκριμένου θέματος στο μέτρο που συνυπογράφει, ως υπηρεσιακός παράγων, την έκδοση του ομολόγου των 280 εκατ. ευρώ, με ανάδοχο την J.P. Morgan, καταρρίφθηκαν, χωρίς αμφιβολία, οι ακόλουθοι «μύθοι» που συντηρεί με επιμονή και με μεθόδους παραπληροφόρησης το ΠΑΣΟΚ, σχετικά με το ζήτημα που ερευνά η Εξεταστική Επιτροπή.
Ι. Μύθος 1ος :
«Το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών γνώριζε, δήθεν, εκ των προτέρων τη δομή του ομολόγου» :
ΙΙ. Μύθος 2ος :
«Το τότε Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών γνώριζε, δηλαδή, εκ των προτέρων τη διαδρομή του ομολόγου» :
- Κατά τον μάρτυρα κάτι τέτοιο ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο. Και τούτο διότι –όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, ιδίως στις χώρες τις ευρωζώνης- το Υπουργείο και το ΓΛΚ δεν έχουν ούτε αρμοδιότητα ούτε τεχνογνωσία παρακολούθησης της διαδρομής των ομολόγων μετά την έκδοσή τους. Κατά την κείμενη νομοθεσία, και την αντίστοιχη πρακτική, ο έλεγχος της διαδρομής των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ΥΔΑΤ, ήτοι της Τράπεζας της Ελλάδος.
ΙΙΙ. Μύθος 3ος :
«Τα ομόλογα για τα εξοπλιστικά έπρεπε, και αυτά, καθώς και ο όλος σχετικός δανεισμός να περνάει από τον ΟΔΔΗΧ, αφότου δημιουργήθηκε, ήτοι από το 1998 και επέκεινα» :
- Κατά τον μάρτυρα το τότε Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, αφότου δημιουργήθηκε ο ΟΔΔΗΧ το (1998), παγίως ακολούθησε την εξής πρακτική: Κάθε είδους δανεισμός για τα εξοπλιστικά και όλα τα αντίστοιχα ομόλογα γίνονταν κατ’ εφαρμογή του ειδικού (lex specialis) περί τούτου ν.δ. 483/1974, το οποίο δεν καταργήθηκε –ακριβώς επειδή επρόκειτο για ειδική νομοθεσία- μετά το ν. 2628/1998 περί ΟΔΔΗΧ. Τη γραμμή αυτή, άλλωστε, επικύρωσε και το άρθρο 29 του ν. 2789/2000, που εξαίρεσε ρητώς τις συμβάσεις του ν.δ. 483/1974 από τον έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Πέραν τούτου η αντίθετη άποψη θα είχε ως συνέπεια την ακυρότητα όλων των περί εξοπλιστικών δανειακών συμβάσεων του Ελληνικού Δημοσίου από το 1999 και επέκεινα (ύψους 11.469,5 δισ. ευρώ!).
ΙV. Μύθος 4ος :
«Τα σύνθετα ομόλογα είναι επικίνδυνα και η πρακτική έκδοσής τους από το Δημόσιο ήταν ελληνική πρακτική» :
- Κατά τον μάρτυρα τα σύνθετα ομόλογα δεν είναι εξ ορισμού επικίνδυνα. Αντιθέτως, μπορεί να αποβούν ιδιαιτέρως επικερδή. Τα ομόλογα αυτά ήταν συνήθη στη διεθνή χρηματιστηριακή πρακτική. Και μάλιστα η έκδοσή τους διεθνώς γίνεται όχι μόνο από όλες τις μεγάλες Τράπεζες (συμπεριλαμβανομένων των Ελληνικών) αλλά και από πολλά κράτη, ιδίως δε της ευρωζώνης.
< Prev | Next > |
---|