Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις
23-08-2011. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά την συζήτηση επί της αρχής του σν του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα μιλήσω από το έδρανο εφαρμόζοντας τον Κανονισμό της Βουλής.
Κυρία Υπουργέ, ο τίτλος που ταίριαζε και ταιριάζει στο νομοσχέδιό σας είναι «το χρονικό της κατεδάφισης του νόμου-πλαισίου» τον οποίο ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 1982. Τέλος εποχής για ένα νόμο για τον οποίο θα απολογείται το ΠΑΣΟΚ. Και ήδη απολογείται γιατί είναι πραγματική απολογία το γεγονός ότι φέρνει προς ψήφιση αυτές τις διατάξεις.
Το ζήτημα είναι για ποιο λόγο ήλθε αυτό το «τέλος της εποχής». Και αφού ήλθε, με τι το αντικαθιστάτε. Γιατί ήλθε άραγε; Όπως εφαρμόστηκε ο νόμος-πλαίσιο και με τις διατάξεις που είχε, στην κυριολεξία «βύθισε» το πανεπιστήμιο στον κομματισμό, στη γραφειοκρατία, στην αναξιοκρατία και πολλές φορές σε με-μονωμένα -ευτυχώς- φαινόμενα διαφθοράς. Όλο αυτό το κατάντημα όμως είναι δικό σας δημιούργημα. Όχι μόνο γιατί θεσπίσατε όλες αυτές τις επαίσχυντες διατάξεις για τα ΑΕΙ, αλλά και γιατί κάθε φορά που άλλη κυβέρνηση, πλην ΠΑΣΟΚ, προσπαθούσε να βελτιώσει κάτι -οι δύο κυβερνήσεις που προσπάθησαν να βελτιώσουν κάτι ήταν Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας-το ΠΑΣΟΚ ήταν ακριβώς απέναντι.
Το ΠΑΣΟΚ μας ζητάει σήμερα να σταθούμε υπεύθυνοι. Δεν υπήρξε μεταρρύθμιση του Γιώργου Σουφλιά και της Μαριέττας Γιαννάκου που να μην την πολέμησε το ΠΑΣΟΚ από το πεζοδρόμιο και το δρόμο! Και το πανεπιστήμιο κατάντησε εδώ που φτάσαμε. Φτάσαμε στο σημείο, για το οποίο λυπάμαι πραγματικά πολύ, να βλέπω το πανεπιστήμιο στο οποίο ανήκω, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, να βγάζει αποφάσεις του επιπέδου «δεν εφαρμόζω νόμο που ψήφισε η Βουλή». Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα.
Κυρία Υπουργέ, για να φτάσει το πανεπιστήμιο σ’ αυτό το κατάντημα χρειάστηκε όλη αυτή η περίοδος όπου γαλουχήθηκαν πολλοί προς αυτή την κατεύθυνση. Για να λένε τώρα «δεν εφαρμόζω νόμους». Και είσθε πρωταγωνιστές προς αυτή την κατεύθυνση, όχι μόνο παλιότερα αλλά και τώρα.