Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις
28-8-2012. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά την συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Μετάθεση χρόνου έναρξης ισχύος διατάξεων του ν. 4055/2012».
…………….
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, παίρνω το λόγο, όχι γιατί έχω κάποια αντίρρηση στο νομοσχέδιο το οποίο ψηφίζουμε. Και το νομοσχέδιο το ψηφίζω και επιπλέον την τροπολογία. Αλλά ακριβώς όσα διημείφθησαν τις τελευταίες μέρες στη Βουλή, ο τρόπος που ετέθησαν ορισμένα ζητήματα για τον Κανονισμό, αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, νομίζω μου επιβάλλουν να πω ορισμένα πράγματα τα οποία, για μένα τουλάχιστον, αποτελούν θέματα αρχής. Και το τονίζω για μένα. Εδώ δεν διδάσκει κανένας κανέναν και όλοι κατέχουν τα ζητήματα, όπως πρέπει να τα κατέχουν. Αυτό είναι το τεκμήριο της ετυμηγορίας του Ελληνικού Λαού για κάθε συνάδελφο ο οποίος έρχεται στο Κοινοβούλιο.
Σε ό,τι αφορά την ουσία, ψηφίζω τη διάταξη γιατί το να ομολογεί η Πολιτεία ότι δεν είναι έτοιμη ακόμη να δώσει την αρμοδιότητα σε ένα δικαστήριο να δικάσει, αλλά να δικάσει με δίκαιη δίκη, αυτό δεν είναι λάθος. Λάθος θα ήταν να ενέμενε όταν τα Ειρηνοδικεία είναι ανέτοιμα ακόμα να δικάσουν τέτοιες διαφορές, απλά διότι ο αριθμός των ειρηνοδικών που έπρεπε να προσληφθούν, δεν πρόλαβε να προσληφθεί, ακριβώς επειδή υπήρξε αυτή η μακρά διαδικασία δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Τι έπρεπε να γίνει δηλαδή; Να εμμείνει το Υπουργείο σε μια ρύθμιση προηγουμένως, χωρίς να ευθύνεται δε και η σημερινή πολιτική ηγεσία γι’ αυτό το οποίο συμβαίνει;
Τι σημαίνει δίκαιη δίκη τελικά; Ίσως εδώ πρέπει να σκεφτούμε ορισμένα πράγματα. Τον τελευταίο καιρό και μέσα από τη δίνη της οικονομικής κρίσης, μέσα από τις σε ορισμένα πράγματα, απαράδεκτες και από πλευράς εθνικής κυριαρχίας, αν θέλετε, επιδιώξεις της τρόικας, όπως είναι και το θέμα της δικαιοσύνης, θεωρήθηκε ότι η επιτάχυνση της δικαιοσύνης αποτελεί per se ένα αγαθό συγκεκριμένο. Δεν είναι έτσι. Η επιτάχυνση της δικαιοσύνης δευτερογενώς επιδρά στην απονομή της δικαιοσύνης. Επιβάλλεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες όπου θα φτάναμε στο όριο της αρνησιδικίας. Υπ’ αυτήν την έννοια υπάρχει και ως θεσμός και εισήχθη στην Ελλάδα ως διεθνής υποχρέωση από το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.