Σχολιασμός σχετικά με τις διατάξεις του ν. 3838/2010 ως προς την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας και
ως προς τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών
(στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της 15/11/2012)
Οι διατάξεις του ν. 3838/2010, και ως προς την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας και ως προς τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών, διαπνέονται από ένα είδος «αυτοματισμού», ο οποίος προκύπτει από το ότι οι συνακόλουθες έννομες σχέσεις και τ’ αντίστοιχα δικαιώματα προκύπτουν αποκλειστικώς και μόνον εφόσον συντρέχουν ορισμένα πραγματικά δεδομένα. Αγνοούν δηλαδή, σχεδόν παντελώς, το ότι τόσον η ιθαγένεια όσο και η ενεργός συμμετοχή στη πολιτική ζωή της Χώρας προϋποθέτουν, από την ίδια τη φύση τους, τουλάχιστον έναν ουσιαστικό ψυχικό σύνδεσμο (animus) με τη Χώρα αλλά και το Έθνος, υπό την ευρεία του όρου έννοια.
Αυτόν τον ψυχικό σύνδεσμο, αποδεικνυόμενο με συγκεκριμένα στοιχεία και υπό θεσμοθετημένες διαδικασίες, είχε υιοθετήσει ως απαραίτητη προϋπόθεση η προηγούμενη νομοθεσία. Η οποία μάλιστα ήταν εντελώς πρόσφατη –ο Κώδικας Ιθαγένειας (ν.3284/2004) είχε ψηφισθεί μόλις έξη χρόνια πριν- ώστε να δικαιολογείται τέτοιας έκτασης αλλαγή της. Μια αλλαγή η οποία, όπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξε προφανώς προϊόν μιας πρόχειρης προετοιμασίας που σκοπό είχε την «ανέξοδη» επίδειξη ενός μάλλον τριτοκοσμικού «νεωτερισμού».