Αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι πιο αξιόπιστες στοιχηματικες εταιριες στον κόσμο τότε μπορείτε να διαβάσετε τις πιο έγκυρες αξιολογήσεις για εταιριες στοιχηματων με πολλές πληροφορίες για υπηρεσίες και τα στοιχηματικά μπόνους εγγραφής που δίνουν. Δείτε τη σελίδα και συλλέξτε τις δυνατές γνώσεις για να επιβιώσετε στο χώρο του διαδικτυακού παιχνιδιού.














ΜΜΕ

Άρθρα

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

(στην εφημερίδα «Real news» της 30/12/2012)

 Κρίνοντας από τη δική μας εθνική εμπειρία έχουμε, νομίζω, χρέος  -χρέος αυτονόητο τόσο στο πλαίσιο της επιβεβλημένης αυτογνωσίας όσο και απέναντι στο μέσο κοινωνικό άνθρωπο-  να ομολογήσουμε ότι ουδέποτε άλλοτε βιώσαμε, ιδίως αυτές τις γιορτινές μέρες που δημιουργεί το αμάλγαμα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, τέτοιας έντασης μελαγχολία.  Και, συγκεκριμένα, ένα κράμα παρακμιακών συναισθημάτων, τα οποία προκύπτουν μέσα από την άκρως υπονομευτική συνεύρεση αφενός της βίαιης ανατροπής του ανθρώπινου και οικογενειακού προγραμματισμού ως προς το ορατό μέλλον.  Αφετέρου δε  -και συνακόλουθα-  της καταλυτικής ανασφάλειας σχετικά με το «τι μέλλει γενέσθαι» όταν το μεν κράτος δικαίου, ως εγγυητής της ομαλής και ειρηνικής διαβίωσης του κοινωνικού συνόλου, «καταρρέει μετά πατάγου» και η στοιχειώδης κοινωνική αλληλεγγύη αποσυντίθεται, με τα θεμέλιά της υπονομευμένα από τα «εκρηκτικά» του αδίστακτου αλλά και πανικόβλητου ατομισμού.  Ο οποίος συνοψίζεται στο απόφθεγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»…

Ι.  Αυτό τούτο το  αίσθημα επιβίωσης μας υποχρεώνει ν’αναζητήσουμε  -πολύ περισσότερο όταν η δική μας εθνική μελαγχολία είναι ένα υποσύνολο της παγκόσμιας μελαγχολίας που εκδηλώνεται ως επιμέρους σύμπτωμα της πρωτοφανούς πλανητικής οικονομικής και, επέκεινα, κοινωνικής κρίσης-  το αντίδοτό της.  Και μια τέτοια αναζήτηση για να είναι ουσιαστική δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τον προσανατολισμό της στις ρίζες, οι οποίες υποστηρίζουν το «δένδρο της παρακμής».  Ποιες είναι, άραγε, οι ρίζες αυτές;   Σίγουρα πολλές.  Ας ταυτοποιήσουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές.

hello: 30-12-2012_ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

   

Άρθρα

Η ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ Δρος ΦΑΟΥΣΤ
(στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τ.165 της 13/12/2012)

           Η αγωνία της βαθειάς κρίσης χρέους στην ευρωζώνη –και όχι μόνο, πλέον- τείνει να μετεξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη.  Ιδίως λόγω των εμμονών της -φαινομενικώς οικονομικώς κυρίαρχης σήμερα- Γερμανίας και ως προς τα αίτια της κρίσης αυτής αλλά και ως προς τα μέσα έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισής της.  Οι περισσότεροι οικονομολόγοι αποδίδουν τις εμμονές της στην τραγική εμπειρία του αντίστοιχου εφιάλτη πληθωρισμού κατά την μεσοπολεμική περίοδο. Όταν δηλαδή η θνησιγενής Δημοκρατία της Βαϊμάρης «έπνεε τα λοίσθια».  Όπως όμως εύκολα μπορεί ν’ αντιληφθεί όποιος διατρέξει επιμελώς την πορεία της πνευματικής κληρονομιάς της Γερμανίας, οι προαναφερόμενες εμμονές έχουν βαθύτερες, αλλά και πολύ προγενέστερες, ρίζες.  Μια πιο προσεκτική ανάγνωση του «Φάουστ» αναδεικνύει μ’ ενάργεια πώς ο Γκαίτε φέρνει στο φως τις πραγματικές βάσεις των εμμονών αυτών και πώς μας κάνει ν’ αναρωτιόμαστε:  Μήπως, άραγε, την Καγκελαρία και το Υπουργείο Οικονομικών στοιχειώνει, ακόμη και σήμερα, το «διαβολικό» φάντασμα του Μεφιστοφελή;

I.    Πριν απ’ όλα η κρίση χρέους δεν αφορά μόνο την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού εκτείνεται και πέραν του Ατλαντικού.  Ενδεικτικώς, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ αγγίζει πια το 110% του ΑΕΠ.  Και το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της ΕΕ υπερβαίνει, κατά μέσον όρο, το 80% του συνολικού της ΑΕΠ, ενώ το αντίστοιχο χρέος των κρατών-μελών της ευρωζώνης υπερβαίνει το 85%...

Α. Η γενικευμένη αυτή διόγκωση του δημόσιου χρέους στη Δύση προέκυψε ως βασανιστικό αποτέλεσμα του υπερδανεισμού, τον οποίο είχε προκαλέσει η ραγδαίως επιταχυνόμενη τάση υπερκατανάλωσης, όταν πια ο πραγματικός πλούτος, ήτοι κυρίως τα μέσα παραγωγής και οι θέσεις εργασίας, «μετακόμισαν» από τη Δύση στην Ανατολή.

hello: 13-12-2012.Η ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ Δρος ΦΑΟΥΣΤ, στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ τ. 165

   

Άρθρα

Επικίνδυνοι πειραματισμοί σχετικά με την ελληνική ιθαγένεια
(στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής 18/11/2012)

 Σιγά-σιγά –και ενόψει της αναμενόμενης απόφασης της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς την συνταγματικότητά του- αποκαλύπτεται ότι ο ν.3838/2010 (ο επιλεγόμενος και «νόμος Ραγκούση»), σχετικά με την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, ήταν ουσιαστικά προϊόν επίδειξης, εκ μέρους των κάθε είδους εμπνευστών του, ανιστόρητου ψευδοπροοδευτισμού και, συνακόλουθα, πολιτικής και εθνικής ανευθυνότητας.  Τη διαπίστωσή μου αυτή αιτιολογούν, ενδεικτικώς, οι εξής δύο παρατηρήσεις:

  1. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τα τεράστια προβλήματα που έχει δημιουργήσει η παράνομη μετανάστευση, ο ν.3838/2010 έσπευσε να εισαγάγει ως προς την πολιτογράφηση πτυχές του παρωχημένου νομικού «δόγματος» του jus soli. Ήτοι διατάξεις, με τις οποίες η ελληνική ιθαγένεια μπορεί ν’ αποκτάται ακόμη και λόγω απλής και συμπτωματικής γέννησης κάποιου αλλοδαπού στη Χώρα μας, πέρα και έξω όχι μόνον από οιονδήποτε δεσμό αίματος (jus sanguinis). Αλλά έστω και από έναν, καταλλήλως και θεσμικώς αποδεδειγμένο, συνειδητό ψυχικό δεσμό (animus) με το Λαό μας και το Έθνος μας.  Θυμίζω ότι τα δύο τελευταία αυτά κριτήρια αποτελούσαν τη βάση του συστήματος απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας κατά τον προηγουμένως ισχύοντα κώδικα (ν.3284/2004).
  2. Για όσους θεωρούν ότι ο χαρακτηρισμός «ανιστόρητος ψευδοπροοδευτισμός» είναι εν προκειμένω υπερβολικός ή και άδικος, παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα της αιτιολογικής έκθεσης του ν.3878/2010, από το οποίο συνάγεται η πλήρης σύγχυση των εμπνευστών του ως άνω νόμου ως προς το τι σημαίνει Έλληνας και Ελληνισμός: «Η Μικρασιατική καταστροφή δεν ήταν μόνο ξεριζωμός του ελληνισμού από ακμαία κέντρα του με βάθος ζωής τριών χιλιετηρίδων.  Ήταν και μια ισχυρή δοκιμασία της θαυμαστής ικανότητας της νεοελληνικής κοινωνίας να ενσωματώνει γρήγορα και δημιουργικά πληθυσμούς με διαφορετικές κουλτούρες και τρόπο ζωής»!

Φοβούμαι ότι κάπου εδώ και κάπως έτσι από τη μια πλευρά η ιστορία παραδίδεται «αμαχητί» στην φτηνή πολιτική σκοπιμότητα των υπουργών και των συμβούλων τους.  Και, από την άλλη, οι περί ιθαγενείας «θεωρίες» του κ. Γ. Ραγκούση συναντούν τις περί «συνωστισμού» απόψεις της κας Μ. Ρεπούση…

 

   

Σχολιασμός-Δηλώσεις

Σχολιασμός σχετικά με τις διατάξεις του ν. 3838/2010 ως προς την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας και
ως προς τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών
(στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της 15/11/2012)


           
Οι διατάξεις του ν. 3838/2010, και ως προς την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας και ως προς τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών, διαπνέονται από ένα είδος «αυτοματισμού», ο οποίος προκύπτει από το ότι οι συνακόλουθες έννομες σχέσεις και τ’ αντίστοιχα δικαιώματα προκύπτουν αποκλειστικώς και μόνον εφόσον συντρέχουν ορισμένα πραγματικά δεδομένα.  Αγνοούν δηλαδή, σχεδόν παντελώς, το ότι τόσον η ιθαγένεια όσο και η ενεργός συμμετοχή στη πολιτική ζωή της Χώρας προϋποθέτουν, από την ίδια τη φύση τους, τουλάχιστον έναν ουσιαστικό ψυχικό σύνδεσμο (animus) με τη Χώρα αλλά και το Έθνος, υπό την ευρεία του όρου έννοια. 

          Αυτόν τον ψυχικό σύνδεσμο, αποδεικνυόμενο με συγκεκριμένα στοιχεία και υπό θεσμοθετημένες διαδικασίες, είχε υιοθετήσει ως απαραίτητη προϋπόθεση η προηγούμενη νομοθεσία.  Η οποία μάλιστα ήταν εντελώς πρόσφατη –ο Κώδικας Ιθαγένειας (ν.3284/2004) είχε ψηφισθεί μόλις έξη χρόνια πριν- ώστε να δικαιολογείται τέτοιας έκτασης αλλαγή της.  Μια αλλαγή η οποία, όπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξε προφανώς προϊόν μιας πρόχειρης προετοιμασίας που σκοπό είχε την «ανέξοδη» επίδειξη ενός μάλλον τριτοκοσμικού «νεωτερισμού».

hello: 15-11-2012 Σχολιασμός σχετικά με τις διατάξεις του ν. 3838/2010 ως προς την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".

   

Page 3 of 51