28-3-2011_Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση της υπ' αριθμ. 726/22-3-2011 επίκαιρης ερώτησής του προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σχετικά με την κοινοποίηση των Πρακτικών των Υπηρεσιακών Συμβουλίων για την επιλογή Προϊσταμένων Διευθύνσεων του Υπουργείου κλπ.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ[1]: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, στις 12 Ιουλίου 2010 συνήλθε το Υπηρεσιακό Συμβούλιο για τη κρίση των Προϊσταμένων Διευθύνσεων του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Ένα μήνα μετά, στις 12 Αυγούστου, ενδιαφερόμενοι υπάλληλοι, οι οποίοι είπαν παραλειφθεί από τις κρίσεις και καθ’ ο είχαν δικαίωμα, ζήτησαν αντίγραφο των Πρακτικών εκείνου του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Τέσσερις μήνες μετά δεν είχαν πάρει καμία απάντηση. Τέσσερις μήνες μετά επανέρχονται, στις 12 Δεκεμβρίου, για να ζητήσουν τα Πρακτικά, δηλαδή να ζητήσουν τα στοιχεία, με τα οποία κρίθηκαν για να προσφύγουν, όσοι θεωρούσαν ότι αδικήθηκαν, στη δικαιοσύνη και να ελέγξει η δικαιοσύνη με ποια κριτήρια έγιναν αυτές οι κρίσεις. Σιωπή.
Στις 30 του μηνός Δεκεμβρίου, μία μέρα πριν λήξει ο χρόνος, έσπευσε το Υπουργείο με έγγραφό του να ρωτήσει την Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αν τα Πρακτικά και τα στοιχεία που συνοδεύουν τα Πρακτικά, με τα οποία γίνονται οι κρίσεις των δημοσίων υπαλλήλων, έναντι των ενδιαφερομένων, είναι, λέει, προσωπικά δεδομένα!
Πρώτα-πρώτα εδώ υπάρχει ένα τριπλό ζήτημα: Πρώτον, από πότε έχουμε τέτοιες συστηματικές καθυστερήσεις στην κοινοποίηση των Πρακτικών και τι σημαίνει αυτό;
Δεύτερον, από πότε ανακάλυψε το Υπουργείο, μετά από εμπειρία, η οποία ανάγεται στον Κώδικα του Μιχαήλ Στασινόπουλου, τη δεκαετία του ’50, ότι τα πρακτικά των υπηρεσιακών συμβουλίων που κρίνουν υπαλλήλους έναντι των ενδιαφερομένων, είναι προσωπικά δεδομένα;
Κι αν υποθέσουμε ότι ήταν έτσι, κύριε Υπουργέ, τότε εάν χαρακτηριζόντουσαν προσωπικά δεδομένα, με τι στοιχεία ένας υπάλληλος ο οποίος παραλείπεται, μπορεί να προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας ή το Διοικητικό Εφετείο, ανάλογα με την καθ’ ύλη αρμοδιότητα, για να διεκδικήσει το δίκιο του, για να ακυρώσει την πράξη, αν αυτή είναι παράνομη;
Περιμένω απάντηση σε αυτά τα τρία ερωτήματα.
.........
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Παυλόπουλος
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω πως η απάντησή σας, κύριε Υπουργέ, τα λέει όλα.
Χρειάστηκε λιγότερο από ένας χρόνος, κύριοι συνάδελφοι, ώστε αυτό που η Κυβέρνηση Παπανδρέου και το αρμόδιο Υπουργείο ονόμασε «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» να ποικίλει ανάμεσα στο «τοπίο στην ομίχλη» ή «μαύρα μεσάνυχτα».
Ακούστε απάντηση. Να θεωρεί κάποιος από το Υπουργείο Εσωτερικών σήμερα ότι όταν ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος -δεν μιλώ για τους τρίτους- θέλει να ζητήσει τα πρακτικά και τα στοιχεία με τα οποία αξιολογήθηκε με μοριοδότηση, αυτό να κριθεί αν αποτελούν προσωπικά δεδομένα!
Πότε ετέθη αυτό το ζήτημα; Ποτέ. Ουδέποτε. Και πώς ετέθη; Αφού επί τέσσερις μήνες το Υπουργείο εκώφευε, έγινε δεύτερη αίτηση και από εκεί και πέρα, οι υπάλληλοι δεν πήραν απάντηση.
Ρωτώ και πάλι: Ξέρετε πολύ καλά ποια απάντηση σας έδωσε η Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Πείτε όμως ότι χαρακτηρίζονταν αυτά ως προσωπικά δεδομένα. Πώς ο υπάλληλος θα μπορούσε –πέραν του πρωτόγνωρου του πράγματος- να προσφύγει και να πει «αδικήθηκα», να ασκήσει αίτηση ακυρώσεως; Με τι δεδομένα; Πότε στο παρελθόν ετέθη αυτό το ζήτημα; Τώρα υπάρχει τέτοιου είδους «ευαισθησία» για θέματα που αφορούν τους κρινόμενους υπαλλήλους, κύριε Υπουργέ;
Και να έρθουμε στην ουσία. Δεν το ξέρατε, παραδείγματος χάριν, όταν απευθυνθήκατε στην Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα; Εσείς μιλάτε τώρα για γνωμοδοτήσεις; Το πώς κρίνατε τις γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σε άλλες περιπτώσεις, είναι δικό σας θέμα. Στηριχτήκατε σ’ αυτό και δεν υπήρχε ένας στο Υπουργείο, η Γενική Γραμματέας σας, μέλος του ΑΣΕΠ προηγουμένως, για να σας πει το αυτονόητο;
Ρητά το λέει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος. Είναι το άρθρο 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας του 1997, που λέει ρητά ότι τα πρακτικά κοινοποιούνται και έχει πρόσβαση ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος. Το λέει ρητά.
Το κυριότερο, ο νόμος περί Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα του 1997, που καθορίζει την αρμοδιότητα της Αρχής, στο άρθρο 5 παράγραφος 2 εδάφιο ε’, αναφέρει ρητά σ’ αυτές τις περιπτώσεις -όταν πρόκειται να ασκήσεις το δικαίωμά σου για δικαστική προστασία- ότι δεν πρόκειται για δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα και ότι η επεξεργασία μάλιστα –η επεξεργασία κιόλας!- μπορεί να γίνει ακόμα και εν αγνοία του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου. Γιατί, βεβαίως, αυτά αφορούν κρίσεις μεταξύ υπαλλήλων. Αυτά δεν τα ξέρει το Υπουργείο; Δεν υπάρχει μέσα στο Υπουργείο ιστορική μνήμη, αρχειακή μνήμη, που έχει το Υπουργείο; Έζησα πεντέμισι χρόνια εκεί.
Μου αναφέρατε ένα παράδειγμα καθυστέρησης, χωρίς να λέτε για ποιο λόγο έγινε αυτή η καθυστέρηση, δηλαδή λόγω ελλείψεων που είχε το συγκεκριμένο πρακτικό και έπρεπε να συμπληρωθούν για να ασκήσει ο υπάλληλος το δικαίωμά του. Ουδέποτε όμως αρνήθηκαν σε άνθρωπο επί των ημερών μου ή όλες οι άλλες κυβερνήσεις αυτά τα στοιχεία, που είναι γνωστό ότι είναι στοιχεία για να ασκήσεις δικαίωμα. Και ουδέποτε διανοήθηκε κανείς να τα χαρακτηρίσει προσωπικά δεδομένα. Άλλα είναι τα θέματα, κύριε Υπουργέ.
Άκουσα και τον κ. Ραγκούση που είπε στη χθεσινή του συνέντευξη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ότι δεν έχουν γίνει κομματικές κρίσεις. Είπε «με τίποτα επί των ημερών σας». Δώστε, λοιπόν, τα πρακτικά. Έχουν ήδη γίνει πολλά και εκεί, αλλά και σε επίπεδο γενικών διευθυντών. Είναι γνωστά. Θα αναγκαστείτε να τα δώσετε. Τώρα θα φτάσετε στο σημείο να οδηγήσετε τους υπαλλήλους να κάνουν εξώδικα και να απειλούν, όπως έχουν δικαίωμα, για παράβαση καθήκοντος; Δεν μας δώσατε μία απάντηση την οποία περιμένω.
Δεν σας έστειλε απάντηση η Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα; Δεν σας τα είπε αυτά; Γιατί καθυστερείτε ακόμα να τους τα δώσετε; Ακόμα και σήμερα θα μπορούσατε να μου πείτε «ναι, έγινε αυτό, αλλά τους τα δίνουμε». Ξέρετε ποια είναι η απάντηση, πάγια νομολογία της Επιτροπής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Θα καθυστερήσετε ακόμα; Αν καθυστερήσετε ακόμη περισσότερο, θα εντείνω περισσότερο τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Είμαι υποχρεωμένος να το κάνω και δεν με ενδιαφέρει κανενός είδους κομματική ταυτότητα υπαλλήλου. Μιλάμε για όλους τους υπαλλήλους που έχουν αυτό το δικαίωμα.
Δεν μπορούν να στερούνται αυτού του ουσιώδους δικαιώματός τους. Δεν μπορεί στη σημερινή δημοκρατία να μην μπορεί να πάρει ο υπάλληλος έγγραφο, που τον αφορά για να μπορέσει να ασκήσει δικαίωμα δικαστικής προστασίας. Θέλω να μας πείτε αν θα τα δώσετε, ναι ή όχι, με βάση την απόφαση, που πρέπει να έχετε πάρει, της Επιτροπής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
……….
[1] Σελ. 8165, http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/es20110328.pdf