Αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι πιο αξιόπιστες στοιχηματικες εταιριες στον κόσμο τότε μπορείτε να διαβάσετε τις πιο έγκυρες αξιολογήσεις για εταιριες στοιχηματων με πολλές πληροφορίες για υπηρεσίες και τα στοιχηματικά μπόνους εγγραφής που δίνουν. Δείτε τη σελίδα και συλλέξτε τις δυνατές γνώσεις για να επιβιώσετε στο χώρο του διαδικτυακού παιχνιδιού.














Βουλή - Αγορεύσεις / Παρεμβάσεις

20-09-2012. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών: «Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Λήψη μέτρων για την άμεση αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου στο κέντρο των Αθηνών».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις
…………
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
[1]: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Εισαγωγικά θα ήθελα να τονίσω μόνο, ξεκινώντας από την ιστορική μήτρα που γέννησε αυτή την πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ότι τα όσα ακούστηκαν σε αυτή την αίθουσα πρέπει να μας διδάξουν, ιδιαίτερα τους Βουλευτές με την ευθύνη που φέρουν, πώς δημιουργήθηκε η ανάγκη να έχουμε αυτή την πράξη νομοθετικού περιεχομένου.
Τι συνέβη στις 12 Φεβρουαρίου σε εκείνη τη διαδήλωση; Πώς ξεκίνησαν αυτά τα γεγονότα και πώς και σε άλλες περιπτώσεις είχαν ξεκινήσει παρόμοια γεγονότα, τα οποία εγώ προσωπικά είχα την τραγική εμπειρία να τα ζήσω;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μία είναι η αλήθεια. Κάποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι φοβούνται και τη δύναμη της κοινωνίας και την ομαλή άσκηση των δημοκρατικών ελευθεριών. Διότι, εκείνη την ημέρα είχε ένα πολύ μεγάλο πλήθος που κάποιοι δεν ήθελαν να πει αυτό που αισθανόταν. ΄
Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Είναι τα άκρα. Μην ξεχνάτε και μην ξεχνάμε ιστορικά –και το τονίζω και θα το τονίζω, γιατί πρέπει η ιστορική μνήμη να είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στη ψυχή μας και στο νου μας για να ξέρει και ο κόσμος τι αντιμετωπίζει- την πορεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Και να θυμάται ο κόσμος ότι τα άκρα δεν έχουν ούτε ιδεολογία ούτε χρώμα, είναι τα ίδια.

Είναι δημιουργήματα κρίσεων, είναι δημιουργήματα κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι κάθε φορά που ένας λαός βολοδέρνει σε αντίστοιχες καταστάσεις σαν και αυτή που ζούμε σήμερα που δημιουργούνται τα άκρα, γιατί τότε βρίσκουν την ευκαιρία για να δράσουν και να υπάρξουν.

Οι κουκουλοφόροι ήταν εκείνοι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που δεν έχει καμία σχέση με κόμματα που βρίσκονται μέσα στη Βουλή, οι οποίοι εσκεμμένα -για όποιον το παρακολουθούσε- σε διατεταγμένη υπηρεσία, προκάλεσαν όλα αυτά που προκάλεσαν. Αυτό είναι δεδομένο.

Από την άλλη πλευρά, άλλα άκρα ήρθαν να εκμεταλλευθούν αυτήν την κατάσταση και πάνε να την εκμεταλλευθούν υποκαθιστώντας το κράτος και επαιρόμενα για το ρόλο τους αυτό.

Ας το πάρουμε κι εμείς απόφαση, ας το ξέρει και ο κόσμος ότι η πορεία των άκρων είναι γνωστή και ξέρουμε που οδήγησε. Καμία δυστυχία, όσο βαριά κι αν είναι, κανένα κράτος, όσο κι αν το ίδιο το κράτος έχει ελλείψεις, δεν επιτρέπεται να δικαιολογεί τη δράση των άκρων είτε από τη μια πλευρά των κουκουλοφόρων είτε των ροπαλοφόρων από την άλλη γιατί το ίδιο βλάπτουν τη Δημοκρατία. Το ωραιότερο είναι -και εκεί συγκλίνουν- ότι εμφανίζονται ως υπερασπιστές της Δημοκρατίας.

Εδώ ακριβώς είναι η ουσία κι όχι μόνο της Δημοκρατίας, αλλά και των λαϊκών συμφερόντων. Αυτή είναι η πραγματική αντιποίηση αρχής. Μην ξεχνάτε ότι ο Χίτλερ και ο Ρεμ ως εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ξεκίνησαν. Μην το λησμονούμε αυτό.

Τα άκρα καπηλεύονται τις αρχές της Δημοκρατίας και την αγωνία της κοινωνίας. Σας το είπα και το επαναλαμβάνω, δεν έχουν χρώμα και τα δυο το ίδιο είναι. Ως Βουλή πρέπει το ίδιο να τα καταδικάσουμε και με τη δράση μας και με τη συνέπειά μας απέναντι στην κοινωνία και να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ποιος είναι ο κίνδυνος για τη Δημοκρατία και με την ιστορική μνήμη, που έχουν όλοι βιώσει και μπορούν κάλλιστα να διαβάσουν γιατί, βεβαίως, είναι μακρινή εκείνη η εποχή για να πούμε ότι υπάρχουν επιζώντες σήμερα που διαθέτουν ιστορικές μνήμες.

Έκανα αυτήν την αναδρομή και λυπάμαι που έφαγα όλο αυτόν το χρόνο γιατί το θεώρησα αναγκαίο. Θα πω δύο λόγια για το νομοσχέδιο, καθώς γι’ αυτό γράφτηκα να μιλήσω.

Κύριε Υπουργέ, πράγματι χρειαζόταν πράξη νομοθετικού περιεχομένου υπό τις συνθήκες εκείνες και γι’ αυτό ορθώς εφαρμόζεται το 44 παράγραφος 1 στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Όμως, το μεγάλο μου ερώτημα είναι ότι αν τυπικά πράγματι ήταν έκτακτες οι περιστάσεις εκείνες, τότε τι χρειαζόταν αυτό που έχουμε μπροστά μας; Το λέω γιατί ξέρω ότι το παραλάβατε. Αναγκαστικά εσείς έπρεπε να τη φέρετε εδώ να την κυρώσουμε αφού ξεκίνησε η διαδικασία αποζημίωσης.

Όμως, δείχνει –συγγνώμη που θα το πω- την τσαπατσουλιά με την οποία δρούσαν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη, την άγνοια σε ό,τι αφορά το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, διότι δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν.

Ο νομοθέτης –ο Θεός να τον κάνει νομοθέτη- του νομοθετήματος αυτού ήθελε όχι στο πλαίσιο της αποζημιωτικής ενοχικής σχέσης, δηλαδή στο πλαίσιο του άρθρου 105 του εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα, να αποζημιώσει τους ανθρώπους, αλλά γενικότερα, επειδή ήταν έκτακτη περίπτωση, να δώσει ένα βοήθημα σε εκείνους και να αποκαταστήσει τη ζημία εκείνων, οι οποίοι υπέστησαν τη ζημιά αυτή. Αν αυτός ήταν ο στόχος τους, δεν χρειαζόταν αυτό. Οι διατάξεις του Κώδικα, εν όψει και της εμπειρίας που είχαμε ζήσει παλιότερα, το επέτρεπαν. Θα θυμόσαστε το Δεκέμβριο του 2008 υπήρξε νομοθεσία, που επιτρέπει την αποζημίωση, που μπορούσε να εφαρμοστεί κάλλιστα και να μην έχουμε φτάσει τώρα εδώ με νέα νομοθεσία, νέες διαδικασίες, οι οποίες, μάλιστα, δεν έχουν ολοκληρωθεί και δεν ξέρουμε πότε θα ολοκληρωθούν. Αν αυτός ο αποζημιωτικός σκοπός υπήρχε, αυτό δεν χρειαζόταν.

Εάν ήθελαν να καλύψουν αποζημιωτικά το ζήτημα, θα τους έλεγα ότι και το άρθρο 105 του εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα το ίδιο θα το επέτρεπε.

Όμως, εν πάση περιπτώσει –το τονίζω- ότι το άρθρο 105 προϋποθέτει ότι προσφεύγεις στη Δικαιοσύνη και ξέρω ότι θα αργούσαν αυτά τα πράγματα.

Όμως -και το είπα και στην Επιτροπή και το επαναλαμβάνω και εδώ- σας δίνει μία ευκαιρία, γιατί αυτό είναι μία συγκεκριμένη περίπτωση που αφορά την Αθήνα. Αν επαναλαμβανόταν κάπου αλλού, θα έπρεπε να επαναλάβουμε την ίδια νομοθετική ρύθμιση ή θα επικαλούμεθα την  αρχή της ισότητας και, επομένως, την εφαρμογή της σχετικής περίπτωσης και σε άλλες περιπτώσεις;

Γι’ αυτό λέω ότι οι άνθρωποι που το έφτιαξαν αυτό δεν ήξεραν τι έφτιαχναν, γιατί εάν ήθελαν πραγματικά να αποφύγουν την εφαρμογή του άρθρου 15, που προϋποθέτει αγωγή, κόστος, χρόνο κ.λπ., έπρεπε να φτιάξουν μία γενική διάταξη σε αντίστοιχες περιπτώσεις, δηλαδή μία συμπληρωματική διάταξη για τέτοιες περιπτώσεις του άρθρου 105 του εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα.

Έχουμε το 105, το οποίο λειτουργεί στις κλασικές περιπτώσεις αποζημίωσης και μια γενική διάταξη πλέον –το τονίζω- αντίστοιχη του 105 -χωρίς, όμως, να αναγκάζεσαι να προσφύγεις αμέσως στη δικαιοσύνη, αλλά με διοικητικές διαδικασίες- που θα κάλυπτε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις όχι μόνο σε γεγονότα τέτοια όποτε και αν συμβούν, αλλά, εν πάση περιπτώσει και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, γιατί αυτό μπορεί να μη συμβεί μόνο στην Αθήνα, μπορεί να συμβεί και αλλού.

Πέραν του ότι –το τονίζω- και αυτές οι διατάξεις δεν μπορούν να πουν, αν δεν ικανοποιείται αυτός που έχει πάθει από αυτήν την κατάσταση, όπως φαίνεται να λέει η σχετική διάταξη, ότι όποιος χρησιμοποιήσει αυτήν την οδό, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το 105. Αυτό είναι αντισυνταγματικό, το τονίζω.

Είναι αντισυνταγματικό, γιατί είναι συνταγματική η βάση του 105. Εάν κάποιος δεν ικανοποιείται από αυτήν τη διαδικασία, γιατί είναι μεγαλύτερη η ζημία που έχει υποστεί, ο δρόμος συμπληρωματικά για την οδό του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα είναι ανοικτός.

Αυτά ήθελα να πω. Τα είχα τονίσει και στην Επιτροπή. Νομίζω ότι είναι μία ευκαιρία για το Υπουργείο σας και το Υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρουν αυτήν τη γενική πρωτοβουλία σε ό,τι αφορά το ζήτημα αυτό.

…………..

 [1] http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/syne120920.doc